Bedrijven in de VS zijn ver met het verzamelen en verwerken van geografische gegevens. Dertig Nederlandse beleidsmakers en specialisten reisden naar Silicon Valley om dat met eigen ogen te zien. Duidelijk werd dat ethische kwesties daar anders liggen dan hier. De deelnemers willen met een Locatiepact hun professionele opwinding over de mogelijkheden temperen met Nederlandse fatsoensnormen.

Stel je eens voor. Je wilt van thuis in Amsterdam naar je werk in Den Haag. In plaats van de auto pak je bij station Zuid een dronetaxi. Je stapt in en stijgt op. Onderweg kijk je uit over de files onder je. Volgens sommigen kan dit in een paar jaar realiteit zijn. Ook Nederland bereidt zich erop voor.

Ieder individu beheert zelf z’n persoonsgegevens, bekijkt ze en corrigeert ze, en bepaalt met welk doel zij of hij deze voor welke periode deelt met verwerkende partijen zoals gemeenten, dokters en instellingen. Hoe mooi zal dat worden? ‘De belangrijkste vraag is: kunnen 14 miljoen volwassenen een complete databoekhouding bijhouden, ook dementen en andere ‘digibeten’?’

Het beroep van de Chief Information Security Officer (CISO) staat nergens wettelijk beschreven, is niet verplicht en heeft geen beschermde status. Het Centrum voor Informatiebeveiliging en Privacybescherming (CIP) onderzocht met een enquête hoe CISO’s binnen de overheid hun rol invullen en hoe zij en een aantal bestuurders tegen het vak aankijken. iBestuur sprak vier CISO’s over hun dagelijkse werkzaamheden en verantwoorde­lijkheden en hun wensen voor de toekomst. “Iedereen weet dat klikken op het verkeerde kan leiden tot phishing, malware en virussen.”

Voorjaar 2020 is de veiling van de eerste 5G-frequenties. Gemeenten tonen zich bezorgd over de overlast die de uitrol van dit supersnelle mobiele netwerk gaat bezorgen en vrezen maatschappelijke onrust vanwege de extra stralingsbronnen. Ten onrechte zeggen de telecomaanbieders. De impact gaat erg meevallen. De hele discussie heeft een hoog déjà-vu gehalte.

“Nederland niet klaar voor digitale ramp” kopte de Telegraaf afgelopen september. Aanleiding: het WRR-rapport ‘Voorbereiden op digitale ontwrichting’. Wat blijft er over van een digitale samenleving als ‘digitaal’ ophoudt te functioneren? Inzet van nog meer technologie klinkt even onlogisch als zinloos. De oplossing zit grotendeels in ‘terug naar start’.

Hoe gaan overheid en burgers in 2030 met elkaar om? Dat was de grote vraag op het congres ‘Wie doet er mee in 2030?’ afgelopen 31 oktober. Precies die vraag stelde Nationale ombudsman Reinier van Zutphen aan ruim vierhonderd professionals die bij overheid, hulpverlenende en uitvoeringsorganisaties werken.

Prof. mr. Corien Prins is voorzitter van de Wetenschappelijke Raad voor het Regeringsbeleid (WRR). Ze vindt dat er snel een publiek en politiek debat moet komen over de vraag welke voorzieningen Nederland nodig heeft om een effectieve aanpak tijdens een digitale ontwrichting te waarborgen.