Amerikaanse ICT-bedrijven willen geen Europese cloudregels. Maar als het geen overzeese leveranciers zijn, dan pakken plaatselijke of Europese partijen deze handschoen wel op.
Deze week heeft zich een bijzonder schouwspel ontvouwd in de wereld van ‘global business’. Eurocommissaris Neelie Kroes kwam met haar langverwachte cloud-strategie, een cloud-strategie voor Europa wel te verstaan.
Eerder had ze al te kennen gegeven dat de Europese markt door haar structuur en mores meer behoefte heeft aan veilige cloud oplossingen: privacy-by-design. Maar nu pakt ze de uitdaging van cloud computing met beide handen vast en komt ze met een gestructureerd èn zorgvuldig samengesteld bouwwerk: ondersteuning voor deze immense uitdaging die kan leiden tot een economische opleving in de EU: 2,5 miljoen nieuwe banen en 160 miljard extra winst tot 2020 staan op het spel!
Maar daartoe moeten er maatregelen worden genomen: maatregelen gericht op het verkrijgen van standaardisatie en het aanpakken van de vendor lockin. Maatregelen gericht op het herstellen van de machtsbalans tussen vragers en aanbieders van cloud-diensten en specifieke maatregelen gericht op het uitbreiden van de cloud-mogelijkheden bij overheden. Zo herkennen wij onze Neelie weer!
Je zou kunnen denken dat de grote cloud-leveranciers, voornamelijk Amerikaanse conglomeraten, deze uitdaging met beide handen zouden aanpakken. En daar is ook alle grond voor: de (nog steeds!) grootste economische ruimte wil zich openstellen voor verdere implementatie van cloud-technologie en wil deze inpassen in voor Europa acceptabele normen, maar stelt daarbij wel haar voorwaarden…
Maar nog geen 24 uur na de aankondiging van de nieuwe Europese cloud-strategie heeft de Amerikaanse Software and Information Industry Association (SIIA) haar antwoord al klaar staan: “De aard van cloud computing is zo complex dat het een fout zou zijn van de EU om specifieke regelgeving voor de cloud te willen ontwikkelen”. Daar wordt nog een mantra aan toegevoegd zoals gezien door de ogen van de SIIA: “De industrie zal cloud computing ontwikkelen en de markt zal uiteindelijk besluiten wat werkt en wat niet”.
Interessant is het onderliggend argument van de complexiteit: verdergaande complexiteit zou het bestaan van regelgeving overbodig maken… En de onzichtbare hand van de markt die besluit wat de toekomst geeft?
Dit levert interessante toekomstperspectieven, die wij aan de ene kant wel hadden kunnen verwachten uit deze technologische hoek. Die wordt immers getekend door een blind vertrouwen in de wonderlijke wereld van de vooruitgang, de markt, de apps en zo meer: the sky is the limit! Ook is het nog best mogelijk dat deze eerste snelle reactie gevolgd wordt door een meer genuanceerd en meer breed maatschappelijk ingebed antwoord. Maar het is en blijft jammer dat dit het primaire geluid is van de kant van de Amerikaanse technologie sector, een niet te verwaarlozen factor in de Amerikaanse industrie.
Toch moeten wij geduldig zijn met het ICT-bedrijfsleven. De voornaamste cloud-diensten zijn immers vooral ontwikkeld voor de doelgroep van jonge mensen en kleine bedrijven. Het bundelen van de vraag naar cloud-diensten die bij grote bedrijven en overheden bestaat zal ertoe leiden dat er aanbod zal ontstaan, ook hier gelden de wetten van de markt. Als het geen overzeese leveranciers zijn, dan zullen het wel plaatselijke of Europese partijen zijn die deze handschoen oppakken. Feitelijk voeren wij hiermee de Europese cloud-strategie van Neelie Kroes uit. En voor deze visie zijn wij Neelie dankbaar!
