Digitale transformatie, digitaal werken, online werken, hybride werken en noem alle termen maar op. Wie heeft er niet mee te maken? Toch merk ik dat een deel van de ambtenaren lichtjaren verder is dan anderen. De kloof lijkt steeds groter te worden. Collega: pak het op. Doe je het niet, dan mis je de boot.
Digitale transformatie, digitaal werken, online werken, hybride werken en noem alle termen maar op. Wie heeft er niet mee te maken? Toch merk ik dat een deel van de samenleving, en ook een deel van de ambtenaren, lichtjaren verder is dan anderen. De kloof lijkt steeds groter te worden. Collega: pak het op. Doe je het niet, dan mis je de boot.
Al eerder schreef ik hier een blog over digitale inclusiviteit. Maar de waan van de dag zorgt ervoor dat ik nog steeds met open mond luister naar wat er in onze werkomgeving gebeurt, welke vragen er binnenkomen bij onze ICT-afdeling en hoe er ook bij het management en bestuur, geen focus ligt op grootschalige digitalisering. Laten we beginnen bij de ambtelijke medewerkers.
Eind 2021 zijn we geleidelijk aan overgegaan naar M365. En ja, vergaderen deden we noodgedwongen al online, dat kan nog steeds maar nu met Teams. En vanzelfsprekend kan iedereen nu gebruik maken van alle andere digitale tools om hierbinnen samen te werken.
We kennen de eindgebruikers dus hebben we in nauwe samenwerking met de gemeenten, voor wie we werken, een groot en degelijk adoptieproject opgezet. Niet als ICT-project, dat is het immers niet, maar wel om de nieuwe manier van (samen)werken en digitale transformatie goed en degelijk in gang te zetten.
Van inspiratiesessies, tot ambassadeurs, nulmetingen, workshops, trainingen en een digicoach, alles is uit de kast getrokken.
En wat leert mij dat? De medewerkers, teams, afdelingen die al meer digitaal werkten of hier minimaal voor openstonden, pakten het op en komen meteen met vragen die verder gaan dan het gevorderde niveau.
Maar veel anderen zijn bang en angstig en hebben geen idee. Ze blijven stug volhouden om alles op de oude manier te doen, willen niets, proberen niets en zien beren op de digitale weg.
Ik mis ik bij medewerkers en soms ook bij ICT-collega’s, de nieuwsgierigheid die nu juist zo erg nodig is in de wereld van nu. Nieuwsgierigheid of innovatief vermogen, het is een kernkwaliteit die iedereen nu zou moeten hebben. Willen weten hoe zaken werken, uitzoeken wat er nog meer kan, kritisch kijken naar je eigen werkwijze en ervan uitgaan dat alles kan, alleen nog even uitzoeken hoe.
We rollen laptops uit en hiervoor moeten gebruiken in de servicedesktool een uur inplannen. Mogen ze zelf doen, hoe handig is dat! Gewoon naar een kalender gaan en met de muis een uurtje plannen, muisknop indrukken en naar rechts halen. Met handleiding hoe dat moet…..sommigen bellen de servicedesk-ICT met de vraag of die het voor hen kunnen doen. Ze weten niet hoe het moet!
Kun en wil je dat niet, dan mis je de belangrijkste kerncompetentie en ben je ongeschikt voor al het werk waar innovatief vermogen gevraagd wordt.
En zo heb ik legio voorbeelden. Het zal u als lezer niet vreemd zijn. De grote vraag is wat gaan we eraan doen?
Ik ben als ICT-er tevens afgestudeerd als veranderkundige. Ik heb ontzettend veel methoden en technieken geleerd en gezien. Maar eigenlijk neig ik nu naar een hele andere aanpak: zoek het zelf uit! Doe je het niet, dan mis je de boot. Niets lijkt te werken om de verandering bij de meerderheid in gang te zetten. De goede enthousiaste minderheid daar gelaten.
Diep in mijn hart wil ik geen programma’s meer optuigen om mensen in hun vooruit te krijgen. Het lukt namelijk niet. En de moeite en tijd die het kost, nog los van het geld, is er niet. Daarvoor gaat alles te snel. Alleen de mensen die dat toch al wilden, die zijn enthousiast en gaan mee. Hoeveel digicoaches, cursussen en uitleg moeten we verzorgen?
Alles is er al. Zoek op Google en Youtube en je vindt alles. En als je niet zoekt, weet je het niet en kun je je werk niet meer doen. En zoek je hulp, die wil ik graag geven, ik heb linkjes, wil het even laten zien maar daarna moet je het zelf overpakken. Ik ga het namelijk niet meer voor je doen.
Ik denk dat we daarheen moeten. Stoppen met pamperen en aan het werk. Kun en wil je dat niet, dan mis je de belangrijkste kerncompetentie en ben je ongeschikt voor al het werk waar innovatief vermogen gevraagd wordt. Juist in gemeentelijke organisaties, anders halen de klanten je in en staan we als overheid voor gek.
Marlène Geskes is afdelingshoofd ICT bij de IJsselgemeenten
Fantastisch, al die trainingen en coaches. Ondertussen liggen mijn studerende dochters in een deuk: Een training M365, hoezo? Dat dóe je toch gewoon! Laten we hopen dat dat de toekomst is en dat de rest zichzelf snel uitfiltert. En voor mijzelf: Ik druk op alle knoppen en ben ondertussen best blij met een vragenloketje. Maar ik herken je frustratie en inderdaad: je energie kun je beter gebruiken dan mensen nu nog onder stoeptegels vandaan trekken.
Ik ben het helemaal met je eens Marlène, trekken aan een dood paard is zinloos. Het vervelende is alleen met Teams dat er altijd wel een paard tussen zit die niet mee wil werken maar wel voor je kar staat.