Beveiliging, privacy of auteursrechten vliegen de deur uit, zodra iets te leuk is om te laten liggen. Dat kun je de gebruiker niet aanrekenen.
Bewindspersonen die privémail inzetten, PopcornTime en Pokémon. De rode draad is dat beveiliging, privacy of auteursrechten de deur uitvliegen zodra iets te leuk is om te laten liggen.
Kunnen we dat de gebruiker aanrekenen? Natuurlijk niet. Wij zijn de gebruiker. Op het moment dat we 24 pagina’s aan nieuwe gebruiksvoorwaarden van Gmail, Facebook of Linkedin voor onze snufferd krijgen, weten we niet hoe snel we de checkbox voor akkoord moeten vinden. En wat denkt u, dat Google al uw zoekopdrachten iedere maand wist? Natuurlijk niet. Op een server ergens in de wijde wereld valt alles aan elkaar te rijmen, als iemand daar maar werk van maakt.
Tegelijkertijd lees ik dat D66 Kamervragen stelt over wifi-tracking in winkels. Dat gaan wij oplossen door op de website veiliginternetten.nl te zeggen: Let op. Zet uw wifi uit als u niet wilt dat bedrijf x weet bij welk schap u iedere week staat. Of, effectiever nog; op uwv.nl/perspectief staat dat u met een koe kunt knuffelen als het geluk even weg is. Wel even eerst de cookies accepteren.
Ik denk dat onze klanten helemaal niet van de overheid willen horen dat ze met een koe kunnen knuffelen. En ik denk dat mensen heel blij worden van de meest relevante schappen op de juiste plaats. Track mij maar een eind weg, die ontwikkeling is niet te stoppen. Als u die realiteit niet onder ogen wilt zien, kijk dan eens naar de hordes mensen die achter Pokémon aan rennen op het achtuurjournaal.
Het is de paradox van een beleidsmedewerker die bij de uitgiftebalie vraagt waar de aan- en uitknop voor is, om vervolgens op te schrijven hoe de ‘burger’ met zijn privacy om moet gaan. Of om zou moeten gaan. Want gemak dient de mens, behalve als we iets op moeten schrijven. Kilometers vol kaders en richtsnoeren, zodat we in ieder geval kunnen zeggen: I told you so.
Het is de flyer die ik hier kreeg, waar in staat hoe ik mijn documenten op moet slaan. “Nee meneer, we snappen dat niet iedereen er tevreden mee is, maar het is toch het beste om die 836 velden iedere keer in te vullen.” Moest weer denken aan die ambtenaar uit Estland, die zei dat rijke landen geen sense of urgency hebben om effectief te digitaliseren. Jammer dat wij zo rijk zijn.
