Het lokale VVD-bestuur vond unaniem dat Meerts lid kon blijven van de fractie. Zijn ‘activiteiten inzake het aanvragen van WOB-verzoeken’ vond het lokale bestuur op de rand van integriteit.
De Wet Openbaarheid van Bestuur (WOB) is een belangrijk instrument voor een goed functionerende democratie. Tegelijkertijd drijft de WOB gemeenten tot wanhoop.
Onverlaten misbruiken de boeteclausule, die gemeenten verplicht binnen tien weken op een WOB-verzoek in te gaan, door onmogelijke verzoeken (“Hoeveel hele en halve straatklinkers telt de Kalverstraat?”) in te dienen en de vergoedingen tot meer dan 1000 euro per keer op te strijken. Dat kost de gemeenten elk jaar tientallen miljoenen euro’s.
Clemens M. uit B. belaagde uit naam van zijn vrouw 160 gemeenten met uitbundige WOB-verzoeken. Drie Brabantse gemeenten pikten het niet langer en stapten naar de Raad van State. Die oordeelde dat hier sprake was van misbruik voor eigen financieel gewin. M. valt in de categorie ‘met zulke vrienden heb je geen vijanden nodig’, want Clemens Meerts uit het Limburgse Beegden is naast jurist en fiscalist ook politicus voor de VVD. Meerts was eerder Statenlid – volgens de Limburgse media heeft hij zelfs ambitie om het tot staatssecretaris op Justitie te schoppen – en was juist enkele dagen voor de uitspraak van de Raad van State nog benoemd tot voorzitter van de VVD-fractie in de gemeenteraad van Maasgouw. Na de commotie in de landelijke pers over Meerts’ WOB-misbruik, oordeelde het bestuur van VVD Maasgouw unaniem dat Meerts – die zelf terugtrad als voorzitter – wel lid kon blijven van de fractie. Zijn ‘activiteiten inzake het aanvragen van WOB-verzoeken’ vond het lokale bestuur op de rand van integriteit.
Dan vraag je je toch af hoe de VVD integriteit definieert?
