Onzichtbare boeven
Als gebruikers van smartphones en computers in de digitale wereld weten we dat het veilig bewaren van gegevens een eigen zorg is. In de echte wereld kunnen we dit vergelijken met het afsluiten van deuren en ramen, het op slot doen van fiets of auto en het niet onbeheerd laten staan van bezittingen als tassen en koffers.
Zo heeft elke burger de plicht om veiligheid van huid en haard en de eigen bezittingen te beschermen. Als we die burgerplicht nakomen en er gaat toch iets fout, dan hebben we de politie om de boeven op te pakken. De overheid zorgt voor vervolging van de criminelen en de straf is er voor hen die de bezittingen van een ander stelen of beschadigen of vernielen.
In de digitale wereld is de boef die onze smartphone of computer ‘binnengaat’ niet direct zichtbaar. Maar de schade die kan worden aangericht is groot. We zien helaas zelf het slot niet openstaan, de sleutels niet in het slot zitten en zelfs als je denkt dat de deur dicht is, zijn er tal van manieren om in jouw spullen binnen te dringen. Je ziet als burger niet of je de veiligheid van jouw digitale wereld goed hebt geregeld; dat is voor veel mensen een onbegrijpelijk vraagstuk. Cookies en virussen kunnen de gezondheid van de digitale systeemwereld besmetten en verlammen. En al probeer je je privacy te beschermen, de praktijk leert dat die in de digitale wereld zo lek is als een vergiet.
Inmiddels maken we mee dat criminelen massaal computers gijzelen en slachtoffers alleen tegen losgeld weer de beschikking krijgen over digitale eigendommen. Het binnendringen van ongewenste software in smartphones en computers treft veel mensen tegelijk en kan zo een ontwrichtende werking hebben op het functioneren van onze samenleving. De politie probeert uiteraard de daders van digitale inbraak op te sporen, maar de afstand tussen dader en slachtoffers is grensoverschrijdend. We lopen momenteel achter de feiten aan; het open internet is een grondgebied en een uitnodigende voedingsbodem voor criminelen.
Zelfs als we verplicht informatie achterlaten bij de overheid, blijkt dat die niet in staat is om onze informatie als ons eigendom te beschermen; veel overheidssystemen zijn onvoldoende beveiligd. Natuurlijk moeten bestuurders zich daar druk om maken. Maar ondertussen bekruipt me wel het gevoel dat de overheidstaak verder moet gaan. We ontberen een grensbewaking die op een hoger niveau dan uw en mijn individuele apparaten de veiligheid bewaakt. Gaat het hier niet om een vraagstuk van openbare veiligheid? De veiligheid van de totale digitale wereld waarin wij leven, om een betere invulling van de publieke taak. Ik ben benieuwd welke leden van de Tweede Kamer zich hiervoor gaan inzetten.
