Toen ik overstapte van het bedrijfsleven naar de lokale overheid was één van de zaken die mij erg aansprak, het feit dat we geen concurrentie hebben onderling. Hoe fijn is het dat je een andere gemeente kunt bellen en vragen hoe zij dingen doen, wat hun ervaringen zijn en of er iets samengedaan kan worden. Inmiddels zes jaar verder ben ik een illusie armer.
Hoe kunnen we beter samenwerken?
Toen ik overstapte van het bedrijfsleven naar de lokale overheid was één van de zaken die mij erg aansprak, het feit dat we geen concurrentie hebben onderling. Hoe fijn is het dat je een andere gemeente kunt bellen en vragen hoe zij dingen doen, wat hun ervaringen zijn en of er iets samengedaan kan worden.
Inmiddels zes jaar verder ben ik een illusie armer.
Er zal best worden samengewerkt door individuele gemeenten op het gebied van ICT, ICT is mijn aandachtsgebied. Wat ik hiervan zie is dat dit vooral komt omdat individuele medewerkers iemand kennen en iemand benaderen uit een andere gemeente en op basis van deze persoonlijke acties, elkaar weten te vinden.
De VNG tracht met name op het gebied van inkoop, voordelen voor meewerkende gemeenten te behalen. Zonder nu veel slapende honden wakker te willen maken, ben ik hier persoonlijk niet al te positief over. Maar dit is misschien iets voor een latere blog.
Ik zie echt te weinig samenwerkingen om me heen. Ik heb enkele verwoede pogingen gedaan. Op ieder vlak. Op het gebied van security, informatiemanagement, inhoudelijke zaken en bij aanbestedingen. Helaas is dit allemaal mislukt. Wel zijn er gemeenten die informatie willen uitwisselen en ook willen vertellen hoe zij zaken hebben gedaan. Bijvoorbeeld de uitrol van Office 365, of de overstap naar laptops, systeembeheerders hebben zeker ervaringen en kennis gedeeld, maar meer dan dat wordt het niet.
Groots en complex
Ik ben op zoek gegaan naar de oorzaak. Want het kan natuurlijk ook aan mij liggen. De initiatieven die er starten en die ik zie, zijn vaak meteen groots en complex: veel gemeenten, ambitieuze doelstellingen. Ik geloof niet zo in dergelijke complexe structuren, ik ben meer van klein beginnen en kleine stapjes nemen. In de praktijk blijkt het ook stroperig te worden en sterft het soms een stille dood.
Andere initiatieven, met name die ik zelf heb geprobeerd, bleken vaak te stranden omdat de focus bij de betrokkenen uiteen liep. We wilden allemaal nèt iets anders en dus had de samenwerking geen nut meer. Ook heb ik gemerkt dat het tempo soms verschilt. Wij wilden sneller en ook dat werkte niet. Bij weer andere acties merkte ik dat persoonlijke belangen een rol speelden. Collega’s bleken onderweg voor zichzelf en ja, samenwerken betekent soms ook anderen laten shinen. Het NIH-syndroom, Not Invented Here, oftewel, als ik niet aan het stuur zit, vind ik het minder belangrijk.
Pragmatische aanpak
Ik geloof nog steeds in een ecosysteem waarbij we elkaar versterken en samen met andere betrokkenen, als ketenpartners en leveranciers, verder komen dan alleen. Blijkbaar is het nodig om een pragmatische aanpak te kiezen. Geen VNG die zaken probeert te organiseren, geen gemeenten die starten op strategisch of tactisch niveau, maar gewoon leuke dingen in het klein samendoen.
Voordat nu iedereen gaat reageren dat zij wel concrete samenwerkingen hebben, die ik overigens natuurlijk ook ken, het gaat mij erom een stapje verder te zetten en te onderzoeken hoe we dit kunnen doen. Misschien kunnen we een eenvoudige tool in de lucht brengen die vraag een aanbod bij elkaar brengt? Zonder meteen te vertellen waar je zelf zo goed in bent, gewoon om iets te vragen, iets te delen. Het liefst natuurlijk op ICT-gebied, dan heb ik er ook iets aan. En dan kleine stapjes samen verder. Is dat er al, hoe doen anderen dat, wat voor wensen zijn er op dit gebied? Een platvloers eenvoudig ecosysteem opzetten, wie doet er mee?
Goed te zien dat je graag samen wilt werken in een ecosysteem. Je bent van harte welkom bij de meetup over “Een open source ecosysteem voor de overheid” op 1 april, precies in je straatje zo te zien. Zie http://www.meetup.com/Code