We moeten blij zijn met de bloederige schietspellen die veel jongeren van straat houden. Dat scheelt niet alleen flink in de echte criminaliteit, ze leren er zelfs sociale waarden van.
We moeten blij zijn met de bloederige schietspellen die veel jongeren van straat houden. Dat scheelt niet alleen flink in de echte criminaliteit, ze leren er zelfs sociale waarden van.
Mason zit vastgebonden in een cel, hij hoort constant een mysterieuze reeks getallen en wordt streng verhoord. Helaas kan hij kan zich weinig herinneren, de druk van het verhoor is daarom moeilijk te verdragen. In een flashback schudt hij de hand van president John F. Kennedy. Een andere flashback brengt Mason naar Cuba, waar de opdracht om Fidel Castro te vermoorden leidt tot een bloedstollende reeks avonturen, overgoten met knetterende machinegeweren, fluitende kogels, gillende granaten en uit elkaar gescheurde lijken. Oh ja, zombies, ook nog.
Call of Duty
Het was me eerlijk gezegd ontgaan, de reeks Call of Duty spellen. Niet zo mijn smaak. Ik heb het ook niet gespeeld en ik ga er ook niet aan beginnen. Maar er zijn héél veel mensen die het bepaald niet ontgaan is. Wereldwijd zijn sinds 2003 meer dan honderd miljoen spellen uit de serie verkocht. De editie uit 2010, Call of Duty: Black Ops, die draait om het hiervoor beschreven plot waarin Mason verhoord wordt, was vorig jaar de populairste, andere edities van Call of Duty, bezetten de tweede en derde plaats van de top-3 spellen die in 2011 via spelcomputer Xbox gespeeld zijn.
Gaming
Zo’n computerspel, game in het jargon, is onderhoudend en spannend door een puntensysteem, door de mogelijkheid om verdiende punten strategisch in te zetten voor hulpmiddelen, doordat de speler kan wedden over de afloop van de volgende scene, door de noodzakelijke intensieve samenwerking in een groepje spelers, waarvan er sommige aan het einde van de scene punten zullen verdienen en de anderen verliezen. Tijdens het spelen van zo’n game maakt de alter ego van de gamer voortdurend fouten, maar daar leer je wat van en dan probeer je de scene gewoon nog een keer. Een game is met al die middelen een stimulerende leeromgeving. Daarom is er ook een sterk groeiende bedrijfstak die serious games ontwikkelt en verkoopt: spellen waarmee je bijvoorbeeld projectmanagementvaardigheden traint of waarmee wethouders een gemeente met een krimpende bevolking leren besturen. Hoe afschuwelijk veel scènes in commerciële schiet-games ook zijn, er wordt vaak een beroep gedaan op samenwerkingsvaardigheden, uitgestelde behoeftebevrediging en uithoudingsvermogen. Helemaal niet gek om onze jongeren wat van bij te brengen.
Spannend
Met je maten business class in een vliegtuig om dan met veel eer op het Pentagon ontvangen te worden. Veel pubers verplaatsen zich kennelijk graag in zo’n droom. Dat was tenminste de conclusie van Arnhemse straathoekwerkers volgens Binnenlands Bestuur. Een virtuele survival in het oerwoud is leuker dan sigaretten roken op de hangplek. Het opblazen van het paleis van een dictator is spannender dan het slopen van een bushokje.
Een paleis is kostbaarder dan een bushokje, maar de virtuele miljoenen zijn een stuk goedkoper dan de duizenden echte euro’s die het herstellen van een Arnhems bushokje kost. Je zou zó denken dat de overheid daarmee aan de slag moet. Spellen maken en computers aanbieden aan mogelijk criminele jongeren zou wel eens flink goedkoper kunnen zijn dan het herstellen van de in grote steden gebruikelijke molestschade. Maar het hoeft al niet meer. De overlast van jeugdgroepen is, niet alleen in Arnhem, sinds 2010 sterk afgenomen. ‘De jeugd verzamelt zich minder op straat. Vriendengroepen ontmoeten elkaar steeds vaker op internet’, meldt Binnenlands Bestuur. In een flashback kunnen we al snel concluderen dat de jongeren op straat gelukkig zelden de beschikking over dodelijke wapens hadden. Maar omdat de virtuele machinegeweren alleen virtuele levens kosten kan iedereen tevreden zijn.
