Je kunt een kwart eeuw over ICT schijven, met de overheid als hoofdonderwerp, en nog altijd af en toe met je oren staan klapperen. Ik roep uw hulp in om daarin verandering te brengen.
Je kunt ruim een kwart eeuw voor automatiseringsvakbladen werken, de laatste twintig jaar met de overheid als hoofdonderwerp, en nog altijd af en toe met je oren staan klapperen. Ik roep uw hulp in om daarin verandering te brengen.
Op de website van Eindhoven staat: “Kan ik zonder gebruik te maken van het Omgevingsloket een omgevingsvergunning aanvragen? Nee. Het gebruik van het Omgevingsloket Online (OLO) is voor zowel burgers als bedrijven verplicht.” Wat krijgen we nou? De overheid was toch klantgericht? En zou toch altijd meerdere kanalen open laten? Kanaalsturing? Kanaaldwang! En maar blijven roepen: ‘De burger centraal!’ Soms snap ik het dus even niet meer. En om mij heen hoor ik dat ik niet de enige ben.
Bestuurders nemen besluiten en willen dat je voor vijfentwintig dingen één vergunning kunt aanvragen, dat de GBA gemoderniseerd wordt, dat je open standaarden toepast of uitlegt waarom niet, dat je bij gelijke geschiktheid de voorkeur geeft aan open source, dat MijnOverheid een persoonlijke berichtenbox krijgt of dat er een werkend stelsel van basisregistraties komt. Maar als blijkt dat het niet gesmeerd loopt, zegt de projectleider: the devil is in the details. Ik daag u uit om samen die duivel te ontmaskeren.
Om nog even bij dat Omgevingsloket te blijven, ik hoorde onlangs (zelf nooit behoefte gehad hebbend een boom te kappen of dakkapel te plaatsen) dat je er je naam, adres en woonplaats moet opgeven. En ik maar denken dat OLO dat met je DigiD zo uit de GBA kan plukken. De overheid zou toch niet meer naar de bekende weg vragen? ’Eén digitale overheid: betere service, meer gemak’? Het schijnt trouwens dat die gegevens per e-mail naar de vergunningverlener gaan, onbeveiligd over internet. Had Logius daarvoor niet Digikoppeling uitgedacht?
Werkvloer
Het gaat hier over beleid en uitvoering. Bestuurders besluiten en de werkvloer kreunt. De ‘devil in the details’ op die werkvloer mijdt daglicht en houdt zich veelal op in een technische omgeving. Als bestuurders ergens een broertje aan dood hebben, is het aan techniek. En details zijn vervelende kleinigheden uit de uitvoering, die het ’t beleid alleen maar lastig maken. Maar ze moeten wel opgelost worden.
Details waar duivels huizen, nopen tot uitvergroten. Kent u voorbeelden, geef ze door. Wel zo dat bestuurders, bloglezers en ik snappen wat het punt is. U als ervaringsdeskundige weet het beste, hoe het in de dagelijkse praktijk toegaat. Knelpunten, uitdagingen, inconsistenties, ongerijmdheden, bewegende stippen op horizonnen, obstructie, hakken in het zand, gebrekkige samenhang, incompatibele koppelvlakken en StUF-dialecten, window dressing, ontoereikend contractmanagement, moeilijk verenigbare ambities en planningen, dito ambities en budgetten: allemaal diabolische schuilplaatsen. We zullen ze hier niet kunnen uitroken, stel je voor!, maar een vergrootglas erop kan ze misschien wel een beetje onaangenaam verhitten.
Berichten uit de praktijk worden ingewacht op petermom@ibestuur.nl. Ze zijn input voor een volgende blog. Mocht u naamsvermelding niet op prijs stellen, zet dat er dan even bij,
Loopt het overigens een beetje met de GBA-modernisering? De VNG krijgt bij haar leden de handen niet op elkaar voor gezamenlijke verwerving van burgerzakenmodules, door KING nog zo gretig gepropageerd . Op een oproep reageerden maar 215 gemeenten (51,8 procent) en daarvan wilden er slechts 56 (13,5 procent) samen aanbesteden. Komen er nu 415 aanbestedingen? En het schijnt dat een expertplatform is opgedoekt omdat het programmabureau de kritiek beu was. Ik hoor graag van u.
