Twee quickscans moesten aantonen dat de implementatie en uitvoering van de Wet open overheid ui de klauwen zouden lopen. Maar hoe vluchtig en vooropgezet waren die quickscans?
Sommige dingen verzin je niet: dat het juist met een beroep op de Wet Openbaarheid van Bestuur (Wob) is dat de poging tot pootje-haken van de Wet open overheid (Woo) aan het licht komt. Met dank aan Open State Foundation (Nieuwsuur vergat de credits).
De Wet open overheid is met brede steun in de Tweede Kamer aangenomen. De volksvertegenwoordigers willen dat burgers meer inzicht krijgen in wat de overheid doet met hun belastinggeld. De laatste horde op weg naar meer transparantie, een meerderheid in de Eerste Kamer, leek een formele.
Echter, twee quickscans door topambtenaren in-between-jobs becijferden dat de kosten voor implementatie en uitvoering van de Woo voor de overheid in de miljarden zouden lopen. Dat snijdt hout en de Senaat leek om, zo viel in de wandelgangen te beluisteren.
Uit de honderden gewobte documenten blijkt nu dat het onderzoek is gestoeld op grove schattingen en vluchtige aannames: de quickscans blijken letterlijk vluggertjes, met vooropgezette uitkomst bovendien. Lees de e-mail er maar op na van de topambtenaar aan een provincieambtenaar die zo zijn twijfels had bij deze methodiek. “Bedenk dat we bezig zijn met een exercitie die mede tot doel heeft om te voorkomen dat er een wet komt die als zodanig een onbehapbare werklast met zich zou brengen.”
Goede kans dat een gepikeerde Senaat nu massaal de Woo omarmt, al was het maar omdat de senatoren zelf ook niet zonder dergelijke wettelijke instrumenten blijken te kunnen.
