Wie in en met netwerken werkt, moet net als iedereen de vraag beantwoorden: wat levert het eigenlijk op? Hoe maak je dan duidelijk welk effect verbinden en kennisdelen heeft? Twee zeer verschillende praktijkvoorbeelden laten de (on)mogelijkheden zien.

Wat weet de overheid allemaal van mij en wat doet ze met die gegevens? Meer dan ze wil prijsgeven. Een poging van een onderzoeker van Sociëteit de Waag om het te achterhalen leverde slechts een glimp op, maar het is een begin.

De burger centraal. Van buiten naar binnen denken. Uitgaan van de vraag. Aan slogans geen gebrek voor de overheidsdienstverlening. ‘Understand what people need,’ heet het in de Verenigde Staten. Daar en hier: erop hameren dat het om de burger gaat, blijft blijkbaar nodig.

Wetenschappelijk bekeken is in de academische ziekenhuizen het onderzoeksparadigma ‘evidence based medicine’. Voor het in de hand houden van de kosten van de zorg hebben zorginkopers, verzekeraars en gemeenten andere informatie nodig dan die de medici benutten. Bij de keuzeprocessen van patiënten speelt ook nog andere informatie een rol, zoals bejegening en wachttijden.

‘Eén huishouden, één plan, één aanpak’. In het kader van de decentralisaties staat het model centraal in de benadering van gezinnen met meervoudige problematiek. Het moet leiden tot betere informatie-uitwisseling tussen instanties. Prachtig, maar dan moet er wel tijd zijn om het model ook op te tuigen.

In de VS gaat een team van 25 mensen voortaan voorkomen dat grote federale ICT-projecten falen. Dit naar aanleiding van de problemen met de vergelijkingssite voor ziektekostenverzekeringen van Obama. Er waren tal van operationele problemen na de lancering van de site. Een eerste post mortem zou meer dan 600 hard- en softwarefouten hebben opgeleverd na de live-gang van het systeem.

Snelle en betrouwbare uitwisseling van medische gegevens. Dat is de bedoeling van het LSP (Landelijk
SchakelPunt). Maar de werkelijkheid lijkt anders. Huisartsen maken zich zorgen: het LSP is ‘intrinsiek onveilig’ en wordt ze ‘door de strot geduwd’. Een verhaal over gegoochel met cijfers, desinformatie en houtje- touwtjetechnieken.

De president van de Algemene Rekenkamer, Saskia J. Stuiveling, wil niet dat de overheid bang wordt om risico’s te lopen bij de stappen naar een meer eigentijdse inrichting van de eigen organisatie. Maar fouten maken die anderen ook al hebben gemaakt is wat haar betreft uit den boze.

Ineens ben je verdachte van fraude met de WWB-uitkering. Een aanvraag voor bouwvergunning of rijbewijs leidt tot een verdenking. Met dank aan de big data die gemeenten combineren met wat een SmartBox heet. De pakkans moet omhoog.

Hoewel de rijksoverheid sterk krimpt, zijn er voor eind 2015 nog duizend ICT’ers nodig. Bieden campagnes als ‘Werken voor Nederland’ voldoende soelaas, of moet er bij de overheid zelf ook wat veranderen?

Europol heeft de Europese Ombudsman geweigerd inzage te geven in opgevraagde documenten. Waarom? Vanwege een veto van de VS, zo blijkt uit een rapport van de Ombudsman van begin september.