Als je echt vertrouwen wilt moet je wegsnijden wat niet deugt, diensten met een wow factor creëren. Maar bestuurders kijken weg of ze zien het niet.
Dat is de mooie samenvatting in een 4 minuten durend filmpje van Michael Moore, die de overwinning van Trump voorspelde. Een middelvinger, dezelfde die we bij het Oekraïne-referendum en de Brexit zagen. En digitalisering heeft daar alles mee te maken.
Digitaal is de nieuwe werkelijkheid. Helaas ziet de overheid dat anders: Er worden nog steeds ‘projecten’ gelanceerd als Digitaal 2020. Alsof je een project Geld 2020 lanceert. Pleonasme, want welk jaartal je ook noemt – digitaal is het sowieso. Dat we daar miljarden stuk op hebben geslagen zijn mensen snel weer vergeten. Totdat ze gaan stemmen.
Want tel die miljarden op bij het loon van honderdduizenden ambtenaren die dag in dag uit druk zijn hun eigen waarheid, en het is niet heel gek dat mensen het zat zijn. Hoe je het ook wendt of keert: Het gemiddelde boekje, website of app gaat nog altijd over wij, wij, wij.
De Nederlandse politiek wordt in de aanloop naar volgend jaar nu licht nerveus en acteert steeds meer op tweets dan op notities, maar dat is niet genoeg. Als je echt vertrouwen wilt moet je lef tonen. Wegsnijden wat niet deugt, diensten met een wow factor creëren. Mensen blij maken.
Maar bestuurders kijken weg of zien het niet. Doen liever wat makkelijk is dan wat moeilijk is. Op World Usability Day 2016 in Amsterdam was er welgeteld één die op kwam dagen: Rob Kerstens, eindbaas van DUO. Een brandmail naar 60 bestuurders en pleidooi van Bas leidde verder tot niets. En dat is waarom ons luxeprobleem maar op één manier kan eindigen: A smack in the face.
