Antistoffen en digitaal coronapaspoort

Koppel het digitaal ‘paspoort’ aan zowel vaccinaties als testen op de aanwezigheid van antistoffen.

Bas Haring pleit in Trouw van dinsdag 4 maart voor het voorstel van Sigrid Kaag om de maatschappij weer te openen voor mensen met een vaccinatiebewijs. Daarbij wordt de actuele situatie van groeiende groepsimmuniteit niet betrokken.

De immuniteit is nu vooral terug te vinden bij mensen die ziek zijn geweest. Die komen in dat voorstel niet in aanmerking voor de gewenste ‘maatschappelijke vrijheid’. Op 22 januari jl. melde het Parool dat bij het bloedonderzoek door Sanquin bij 13-15 procent van de donoren werkzame antistoffen zijn geconstateerd. Dit waren cijfers van begin januari, extrapolerend zou dat percentage waarschijnlijk rond de 20 procent liggen. Die personen hoeven dus niet gevaccineerd te worden! Dat betekent nu reeds dat 3 tot 4 miljoen minder vaccinaties hoeven plaats te vinden! Geen enkele “expert” of mediavertegenwoordiger geeft deze ontwikkeling aandacht. Verschillende artsen hebben de mening dat vaccinatie in dit geval geen toegevoegde waarde heeft, hooguit in een latere fase als ‘boost’ voor verdere afweer, hetgeen overigens ook opgaat voor gevaccineerden.

Wat gebeurt er met die niet gevaccineerde, maar wel van antistoffen voorziene mensen? Het in het artikel gegeven voorbeeld van Israël zou wat dat betreft beter moeten worden uitgelegd: Israël test ook op antistoffen waardoor ook de groep die op ‘natuurlijke wijze’ is gevaccineerd wordt betrokken. Zou deze ontwikkeling geen aandacht krijgen omdat de farmaceutische industrie zijn vaccins wil afzetten?, of zou het voor Nederland te ingewikkeld zijn om mensen te testen op afweerstoffen aangezien dat weer een nieuwe organisatie vereist waar de overheid en gezondheidszorg niet bepaald in uitblinkt. Het lijkt mij dat het testen op antistoffen een veel verstandiger en minder ingrijpende en bovendien geld besparende maatregel is dan de vrijwel gedwongen volksvaccinatie waaraan de Nederlandse bevolking wordt onderworpen als dit de voorwaarde voor toegang tot de maatschappij vormt. Vaccineer alleen die groepen die het nodig hebben. Daarnaast vallen door het huidige vaccinatiebeleid juist de jongeren buiten de groep die voorzien kan worden van een vaccinatiebewijs en dus toegang tot maatschappelijke voorzieningen als onderwijs, horeca en culturele manifestaties wordt ontzegd. Deze discriminatie is niet nodig en niet wenselijk als er snel een effectief gecombineerd test en vaccinatiebeleid wordt uitgevoerd, testen op antistoffen en testen en vervolgens vaccineren. Als desalniettemin wordt besloten tot een digitaal ‘paspoort’ doe het dan zoals Denemarken en Israël door dit paspoort te koppelen aan zowel vaccinaties als testen op de aanwezigheid van antistoffen.

Maar liever nog geen paspoort, iets wat ontegenzeggelijk een tweedeling in de maatschappij oplevert. In New-Delhi neemt het aantal besmettingen sterk af, niet door vaccinaties of strenge maatregelen maar doordat al 60 procent van de bevolking al antistoffen heeft ontwikkeld door besmettingen met het virus.
Onder verwijzing naar de eerdere uitlatingen van premier Rutte over het streven groepsimmuniteit door besmettingen met het virus aangevuld met vaccinatie voor die mensen die het nodig hebben is het een reële optie dat die groepsimmuniteit van 70 procent van de bevolking al dit voorjaar kan worden bereikt en de maatschappij voor iedereen weer geopend wordt.

Rob van den Hoven van Genderen is hoogleraar AI & Robotlaw aan de universiteit van Lapland en voorzitter van de Nederlandse Vereniging voor Artificiële Intelligentie en Robotrecht (NVAIR)