Ministeries willen burgers beschermen, maar gaan hierbij te ver in het controleren van diezelfde burgers, stelt oud-Kamerlid Kees Verhoeven. Met de inzet van nieuwe technologie wordt dan (te) veel data verzameld waarmee burgerrechten worden geschonden. Zijn boek 'De democratie crasht' is uitgekomen, hij is deze dagen op tournee.
Kees Verhoeven te gast bij BNR Nieuwsradio | Beeld: still uit video
De intentie is goed, de overheid wil de samenleving beschermen, maar juist de overheid zou zich als eerste aan privacywetgeving moeten houden, stelt Verhoeven. In zijn boek ‘De democratie crasht’, 20 janauri verschenen is, doet hij voorstellen om te voorkomen dat ‘de democratie crasht’: Zo zou er volgens Verhoeven meer tegenspraak georganiseerd moeten worden. De politiek is geneigd snel door te willen met nieuwe wetgeving om instanties als veiligheidsdiensten en politie bevoegdheden te geven om burgers te controleren.
“De overheid vindt het lastig om tegengesproken te worden.”
Maar ook Kamerleden moeten anders gaan functioneren. De digitale technologie maakt de politiek tot een ‘snelkookpan’. Met alle nieuwe media zijn het ‘functionele druktemakers’ geworden, stelt hij. Dat hij zelf ook tot een van die druktemakers behoorde geeft hij ruiterlijk toe. Het werk in de Tweede Kamer zou wat hem betreft wel wat saaier mogen worden, waarbij politici zich weer in de wetgeving gaan verdiepen.
Tweede Kamerleden zouden hun mobieltjes, laptops en tablets beter achter kunnen laten voordat ze een vergadering in gaan. Ook zou het beter zijn te stoppen met het live uitzenden van Kamerdebatten, zegt Verhoeven in de podcast Betrouwbare Bronnen, aflevering 320: Politieke onmacht in het digitale tijdperk.
Autoriteit Persoonsgegevens
Er moet meer geld naar de Autoriteit Persoonsgegevens volgens Verhoeven. “Als je vijf keer zoveel mensen daar aan het werk kunt zetten dan heb je een grote sterke waakhond die de burger kan beschermen tegen een overheid die doorslaat in haar controledrift.” Hij had daar als eens voor gepleit, vertelt hij in het radioprogramma, maar “de overheid vindt het hel lastig om tegengesproken te worden.”
Dit is een fragment uit The Friday Move met presentator Wilfred Genee en co-host Mischa Blok van 20 januari 2023
Op 30 januari presenteert Kees Verhoeven zijn boek ‘De democratie crasht’ in Den haag
Het is helemaal niet nodig om meer mensen aan een toezicht institutie toe te voegen. Ten eerste is de benodigde kennis vele malen breder dan een individu zich kan eigen maken en ten tweede bestaan er allang real time analyse methoden (vb Bitsight) die moeiteloos privacy risico’s in beeld kunnen brengen. Wat wel zou kunnen helpen is het faciliteren van verifieerbaarheid in het vertrouwen van correcte doelbinding van data binnen datavoortbrengingsketens is de inzet van Trust Ankers. Zie oa:
docs.internationaldataspaces.org/ids
Ik denk dat we zeer voorzichtig moeten zijn wie elke taak heeft in deze. Controle door de overheid is ook iets wat op dit moment door de diverse dossiers die er spelen nogal gevloelig ligt bij de potentiele kiezer. Dus ik analyseer de voor en nadelen van de aanpak maar ben nog aan het broeden op de beste richting…
Enkele potentiële voordelen van de aanpak van Kees Verhoeven zijn:
Betere bescherming van de rechten en privacy van burgers: Door de hoeveelheid gegevens die de overheid kan verzamelen te beperken en het toezicht via de Autoriteit Persoonsgegevens te vergroten, zouden burgers beter beschermd worden tegen mogelijk machtsmisbruik of schending van hun rechten.
Meer verantwoordingsplicht en transparantie: Door meer debat en oppositie aan te moedigen, zou de regering meer verantwoordelijk worden gehouden voor haar acties en zouden burgers beter begrijpen wat er gebeurt.
Meer aandacht voor wetgeving: Door politici aan te moedigen zich meer te richten op het bestuderen van wetgeving, zou er waarschijnlijk een beter begrip zijn van de wetten en regels die van invloed zijn op burgers, wat leidt tot betere besluitvorming.
Enkele mogelijke nadelen van deze aanpak zijn
Minder mogelijkheden om burgers te beschermen: Als overheidsinstanties worden beperkt in hun vermogen om gegevens te verzamelen, kan het voor hen moeilijker worden om potentiële bedreigingen voor burgers te identificeren en te voorkomen.
Minder efficiëntie: Door het gebruik van technologie in de besluitvorming van de overheid te beperken, kan het moeilijker worden om snel te reageren op nieuwe problemen.
Hogere kosten: een verhoging van de financiering van de Autoriteit Persoonsgegevens zou de totale kosten van de overheidsoperaties kunnen verhogen.
Het doel van deze aanpak zou zijn een evenwicht te vinden tussen de bescherming van de rechten en de privacy van de burgers en tegelijkertijd overheidsinstanties in staat te stellen de burgers doeltreffend te beschermen. De Autoriteit Persoonsgegevens zou hierbij een cruciale rol spelen door als waakhond op te treden om ervoor te zorgen dat overheidsinstanties hun grenzen niet overschrijden bij hun inspanningen om burgers te beschermen.
Het wordt een patroon vanuit gebrek aan vertrouwen; alles verschuift naar toezicht met schuld en boete. Menig grote schending is voorafgegaan door een inrichtingsfout / denkfout die voorkomen had kunnen worden.
De AP (of een andere toezichthouder) is niet de oplossing als het gaat om inrichting en ook niet om onderzoek daarnaar, want dat wordt regelmatig / stelselmatig achterwege gelaten met argumenten over prioritering. Kennelijk liever een paar honderd klachten dan aan de voorkant de oplossing borgen.
Ook bij dienstverlening wordt de oplossing teveel gevonden in het doorlopend aanbieden van gegevens via intranet, met inherente risico’s. Het aansluiten van aanbod op vraag (moment aanvraag en kort daarna) is vrijwel nergens geïmplementeerd en een logisch gevolg van de AVG-eisen en risicobeperking.