We moeten het onder ogen zien.
De zomer is (bijna) voorbij.
Tot ziens EK voetbal, Crowdstrike-crash, Cadzand-strand, Leusdense Wolf en Olympische Spelen.
Kees Verhoeven nodigt u uit voor een open datadialoog.
Nu we uitgerust en opgeruimd zijn, kunnen we vooruitkijken.
Het wordt spannend. Superspannend.
Dat zeggen de commentatoren en opiniemakers tenminste.
Een stapel hoofdpijndossiers. Om niet te zeggen crisis.
Regeerprogramma. Prinsjesdag. Begroting.
Dat werk.
Weer een vuurproef voor het kabinet-Schoof.
De oppositie slijpt de messen.
De camera’s ronken. De spotlights floepen aan.
We zitten er klaar voor.
De show kan beginnen.
Maar wacht eens even.
Het landsbestuur is geen theatershow.
De Tweede Kamer is geen schoolplein.
Een debat is geen rollercoaster.
Politiek is geen poppenkast.
Dus zet die popcorn maar weg.
Het land moet bestuurd worden.
Er moeten keuzes gemaakt worden.
De regering moet beleid maken.
Het parlement moet dit controleren.
Overheidsdiensten moeten het netjes uitvoeren.
Zodat mensen er weer vertrouwen in krijgen.
Burgers en bedrijven snakken naar vooruitgang.
Naar visie en richting.
Naar grip in deze onzekere tijden.
Naar begrip voor hun situatie.
Naar perspectief op een beter leven.
Naar veiligheid.
Naar bestaanszekerheid.
Naar rechtszekerheid.
Dus moet de overheid prioriteiten stellen.
En doorbraken realiseren.
Dat is niet makkelijk maar wel nodig.
Op allerlei terreinen.
Op volkshuisvesting en werkgelegenheid.
Op stikstof en stroomnet.
Op asiel en migratie.
Op spoor en snelweg.
In de zorg en het onderwijs.
En, niet te vergeten, op het gebied van digitalisering.
Digitalisering zeg je? Hoe bedoel je?
Dat zal ik je vertellen.
Onze samenleving is helemaal digitaal geworden.
Door de komst van internet, smartphones en sociale media.
Door webshops, videocalls en chatbots.
Door Tikkies, Twitter en TikTok.
Door cookies, algoritmes en ChatGPT.
Al deze digitale middelen veranderen ons gedrag.
Van kinderen die voortdurend afgeleid en onzeker zijn.
Van burgers die hun boosheid online botvieren.
Van bedrijven die snel geld willen verdienen.
Van Kamerleden die met schone schijn bezig zijn.
Van bestuurders die bergen informatie verzamelen.
Van journalisten die kijkcijfers en clicks willen scoren.
Weet je wat nu zo gek is?
Al die moderne uitvindingen bieden grote kansen.
Maar mensen hebben een ouderwets brein.
En gebruiken de nieuwe techniek daardoor vaak niet goed.
Waardoor het leven niet alleen makkelijker wordt.
Maar ook moeilijker.
En dat is jammer.
Daar moeten we het over hebben.
We moeten een goed gesprek voeren.
Over digitaal gereedschap, zoals AI
En over digitale gegevens, oftewel data.
Wat we er allemaal mee kunnen.
Maar ook wat de nadelen kunnen zijn.
En hoe we het beter kunnen inzetten.
Het moet een open gesprek zijn.
Met deelnemers die direct betrokken zijn.
En die verschillend naar de zaak kijken.
Het moet gaan over dingen die we allemaal belangrijk vinden.
Zoals veiligheid en rechtvaardigheid.
Maar ook over rechten van burgers.
Zoals gelijke behandeling en privacy.
Zo’n gesprek moet ook doelgericht zijn.
Dus niet alleen over wat we vinden.
Maar ook wat we kunnen doen.
Om samen verder te komen.
Zo’n goed gesprek over digitale gegevens noemen we een DATADIALOOG.
‘We’ zijn de mensen van een groep samenwerkende overheden.
Zoals gemeenten, provincies, waterschappen en ministeries.
Die samen goed gebruik van digitale gegevens nastreven.
Zodat het wel baat en niet schaadt.
Deze groep heet de ‘Interbestuurlijke Datastrategie’.
De IBDS.
Klik maar op deze link als je meer wil weten.
Wil je weten hoe zo’n goed gesprek over gegevens gaat?
We organiseren er dit najaar een heleboel.
De eerste is op 11 september.
Op het iBestuur Congres
Klik maar op deze link.
Dan zie je het vanzelf.
Ik hoop je daar te zien!
