Gehuurd adressenbestand?

Net als je denkt alles gezien te hebben, blijkt de waarheid nog vreemder dan de fictie. Zo ben ik, door een persoonlijke brief van de Koninklijke Nederlandse Redding Maatschappij (KNRM), in de meest waanzinnige klantreis terechtgekomen.

Deze brief vond ik op de mat en dacht: Goed doel, maar hoe komen deze mensen aan mijn adres? Op de achterkant staat dat de KNRM gebruik heeft gemaakt van een ‘gehuurd adressenbestand’ – laat dat maar even op je inwerken.

Ik ben erg benieuwd of mensen weten hoe deze constructie werkt, want het laatste wat ik gehoord heb is dat het verkopen van adressenbestanden van de KVK niet meer mag. Leasen dan maar? De verbazing was echter nog niet voorbij. Ik mocht mij uitschrijven via www.knrm.nl/data en nieuwsgierig als ik ben, daar uiteraard heengegaan.

Na de gebruikelijke vragen werd vermeld dat ik mij definitief kan uitschrijven voor alle persoonlijke reclame via www.postfilter.nl. Dus let op: niet www.postregister.nl, dat weer verwijst naar het postfilter. Maar ik was toch alleen eenmalig verhuurd?

Toen zat ik al aardig met mijn tanden in het toetsenbord, des te meer omdat de NEE/NEE-sticker op mijn brievenbus toch redelijk leek te werken. Op postfilter.nl mag men een, jawel, gebruikersnaam en wachtwoord aanmaken (waarom o waarom), waarna alleen nog even op de verificatielink in een e-mail moet worden geklikt. Die een 404-melding opleverde.

Dit is voor mij het zoveelste voorbeeld van een goed idee wat eindigt in vermicelli. De poldercultuur in Nederland ligt op zijn gat en dit is waarom. Waar is de eenvoud?

Stichting Postfilter wil mij niet verifiëren

Seger de Laaf is programmamanager bij de Rijksoverheid. Zijn blogs zijn op persoonlijke titel. Hij is ook lid van het actieteam van Gebruiker Centraal, een overheidsbrede kenniscommunity die streeft naar een servicegerichte en gebruiksvriendelijke (digitale) overheid.