Het is een door middel van knip- en plakwerk samengesteld stuk dat de partij die het aandurft om voor deze klus de vinger op te steken, opzadelt met een idiote hoeveelheid papierwerk.
Stel dat je een bedrijfje hebt dat zou kunnen helpen bij het uitzoeken waarom de overheid niet meer voordeel haalt uit zijn ICT-projecten. Dan zou je kunnen meedoen aan de aanbesteding die de Tweede Kamer nu net heeft uitgeschreven om daar achter te komen.
De Kamerleden willen weten of de positieve effecten die je met de inzet van ICT kunt behalen ook echt zijn behaald; of de betrokken bewindslieden en ambtenaren daarbij niet onderweg het spoor zijn kwijtgeraakt; of zij zelf (of hun voorgangers) eigenlijk wel goed hebben opgelet hoe dat precies is gegaan en in welke mate de Tweede Kamer zelf heeft bijgedragen aan de butsen die de afgelopen vijf jaar zijn opgelopen.
Wat er precies moet worden uitgezocht en hoe dat moet gebeuren staat in het aanbestedingsdocument dat vorige week werd gepubliceerd. Wie dat stuk leest ziet meteen een van de oorzaken van de zich bij de overheid herhalende ellende bij het aanbesteden van ICT-projecten: eigenlijk weet men niet precies wat men wil en dus wordt voor alle zekerheid alles gevraagd.
Het is een door middel van knip- en plakwerk uit vorige aanbestedingen samengesteld stuk dat de partij die het aandurft om voor deze klus de vinger op te steken opzadelt met een idiote hoeveelheid papierwerk; van digitalisering lijkt men nog nooit te hebben gehoord. Alle stukken moeten voldoen aan bijgevoegde formats en het eindresultaat dient te worden gerapporteerd in onvervalst drukwerk dat ook nog eens moet voldoen aan de specificaties van huisdrukker SDU. Als de overheid graag wil weten hoe er meer voordeel kan worden gehaald uit het inzetten van ICT – een van de doelen van dit onderzoek – dan is digitaal kunnen aanleveren toch wel een eerste vereiste. Jammer dat de nieuwe aanbestedingswet die toevallig ook vorige week is goedgekeurd door de Eerste Kamer op dat punt niet wat voortvarender is vormgegeven.
Voor wat betreft de klus zelf; het is de bedoeling dat degene die de opdracht krijgt nog eens een mooie analyse maakt van alles wat er over dit onderwerp in opdracht van de overheid zelf de afgelopen jaren zoal is onderzocht en gerapporteerd. Een rijstebrijberg van gegevens die overigens ook tal van aanbevelingen bevat. Daarnaast moet nog eens goed worden gekeken naar een aantal cases die – zo denkt de opdrachtgever – allemaal elementen bevatten die lessen voor de toekomst kunnen inhouden. Zaken als de gang van zaken rondom de ov-jaarkaart of het EPD.
O ja, wat je als potentieel belangstellende ook nog moet weten is dat de opdrachtgever zich het recht voorbehoudt om wat eerst werd gevraagd later toch weer niet te willen; om de tijdsplanning te wijzigen; de aanbesteding op te schorten of te beëindigen; de gunning van de opdracht te herzien of in te trekken of om zelfs uiteindelijk helemaal af te zien van een gunning aan wie dan ook. “De opdrachtnemer dient hier flexibel in te zijn”, aldus het aanbestedingsdocument.
Wie kan aantonen dat zijn bedrijf de afgelopen drie jaar een bruto omzet van twee ton had, aantoonbare ervaring met soortgelijke projecten heeft en gedurende de looptijd van het onderzoek permanent een zeer hoogwaardig hoog opgeleid en ervaren aanspreekpunt beschikbaar stelt mag inschrijven op deze klus die overigens maximaal 180.000 euro mag gaan kosten.
Laat ik die jaaromzet van twee ton nou net niet halen. Gelukkig ik hoef niet mee te doen.
