Waarom is Pokémon zo succesvol en wij niet? Wij bekijken alles door een systeembril. Roepen dat we vanuit ‘de burger’ moeten denken is niet genoeg.
Net terug uit Gdansk vind ik de volgende driehoek in mijn inbox:
– Kamerbrief reactie openbare consultatie herziening Europees interoperabiliteitskader
– Volgens het BIT waren de oorspronkelijke plannen voor eID te ingewikkeld
– Ombudsman zegt: Overheid moet vanuit de burger gaan denken
Toen kwam de touchdown in de Volkskrant: ‘Pokémon Go rage niet te stoppen’. Moet ik de lijntjes nog leggen? Laten we beginnen met Pokémon. Voor iedereen die het afgelopen weekend onder een steen heeft gelegen (zoals ik): Pokémon is een app waarmee je door de camera van je smartphone virtuele beestjes moet zoeken in de echte wereld. Daarnaast kun je met je beestje virtueel vechten tegen anderen op een Gym (plantsoen bijvoorbeeld), of je beestje opwaarderen bij een Poké-stop (vaak fysieke objecten of gebouwen).
U denkt nu misschien ‘leuk spelletje voor kinderen’, maar niets is minder waar. Gelijkgestemden (nu al in Nederland zo’n 200.000) van alle leeftijden lopen tijdens het speuren tegen elkaar aan, er is al een lijk gevonden tijdens een zoektocht en er is een café verbouwd dat kort daarvoor tot poké-stop gebombardeerd was. Om nog maar niet te noemen dat het aandeel Nintendo in één dag 25 procent omhoog schoot. Of dat in ons ministerie een zeldzame schijnt rond te scharrelen.
Nu komen wij, de overheid. Bovenste drie koppen bewijzen dat wij in een ander universum zweven. Nadat bij de eerste – volstrekt onbegrijpelijke – kop de tranen op kwamen zetten, braken ze bij de tweede definitief door. Er is namelijk weer eens geconcludeerd: Het was te ingewikkeld. En dat is precies waarom Pokémon zo succesvol is (beestje, balletje, telefoon) en wij niet. Wij bekijken namelijk alles door een systeembril. Duizend man bezig met een IT-project? Niemand die vraagt waarom we daar ook alweer aan begonnen waren. Nee, het ‘moet van Europa’. Het ‘moet van beleid’. Goed verhaal jongens.
Helaas gebeurt nu waar ik eerder al voor waarschuwde: Bobo’s gaan, net als de meeuwen uit Finding Nemo, allemaal roepen dat we vanuit ‘de burger’ moeten denken. Een open deur die binnenkort gelijk staat aan pleonasme. Om Wim de Bie in zijn rol als moederskindje Frank te citeren: Ik wíl helemaal geen roepende hotemetoten. Ik wil ambtenaren die innoveren in plaats van uitvoeren. Zoals de gemeente Rotterdam die even een auto optuigt om al rijdend kentekens te scannen voor betaald parkeren. Of dezelfde gemeente die lekker experimenteert met digitaal stemmen, omdat ze weet dat dat de toekomst is. Kortom, ik wil Pokémon-apps van de overheid. Een klant van ons, die even met augmented reality nieuwe graffiti aankruist. Een klant die zijn rijbewijs opwaardeert met een QR-code. En nu niet zeggen dat wij dat niet kunnen: die beperking bestaat alleen in ons zelfgecreëerde systeemdenken.
Eens! De vinger op de zere plek.
De overheid speelt het spel te vaak in ‘een andere wereld’. Een soort ‘augmented reality’! En deze wereld is, net als pokemon, voor een buitenstaander onbegrijpelijk.
Verschil is alleen.. Pokemon heeft veel fans, vanuit alle rangen en standen. En de overheid heeft die minder.
Inderdaad starten met duidelijke taal die iedereen begrijpt. En daarna tijd en energie steken in oplossingen die aanspreekbaar zijn. Voor je het weet stijgt ook het aandeel van de overheid flink!
:)
iedere keer weer bemoedigend, om te horen dat ik niet te enige ben met dit gevoel.
Ik lees net op de voorpagina van de Volkskrant (over de kankerverwekkende stof GenX) een reactie van de Provincie Zuid-Holland, op de vraag waarom niet ingegrepen wordt:
“Er wordt niet ingegrepen omdat GenX nog niet op de Europese lijst met zeer zorgwekkende stoffen staat”.
Exemplarisch: Wij gaan er niet over, succes met uw gezondheid.