Wie 75 jaar of ouder is en zijn rijbewijs moet verlengen, maar het verlengen van dat rijbewijs is nog niet eens zo eenvoudig.
Jan is in juni 75 geworden. “Wie 75 jaar of ouder is en zijn rijbewijs moet verlengen, moet aantonen dat hij gezond genoeg is”, vertelt Jan. “Eind augustus kreeg ik een brief. Er was een storing geweest bij MijnOverheid en daarom had ik misschien een belangrijke notificatie gemist. En inderdaad: rijbewijs verlengen. Begin op tijd, stond er, want het beoordelen kan tot vier maanden duren.”
De rubriek Digitaal verdwaald toont opzienbarende en frustrerende ervaringen in de digitale wereld. Zelf een ervaring gehad? Mail ons!
Jan ging naar zijn gemeente. In die gemeente doen ze niet meer aan papieren formulieren, zo bleek. “Heeft u geen kinderen,” informeerde de ambtenaar, “die u kunnen helpen?” “Ik dacht: dat zal mij toch ook wel lukken?” En Jan kreeg daarom een kaartje van een stapel, waar misschien ooit een stapeltje formulieren lag. “U kunt langs gaan, bellen, of,” de ambtenaar wees op het kaartje, “online een papieren formulier aanvragen.”
En zo staat het ook op de site van het CBR. Thuis logde Jan daar in met zijn DigiD. Maar zijn DigiD was niet genoeg. Hij had een DigiD met sms-code nodig en die moest hij eerst aanvragen. Dan misschien toch maar bellen, dacht Jan. Want hoewel een papieren formulier laten opsturen tien euro extra kost, gaat dat misschien wel sneller.
Dat bleek niet alleen extra geld te kosten, maar ook veel geduld. Na een half uur had Jan wel lang genoeg gewacht. “Dan misschien toch maar aan mijn zoon vragen om een sms-code aan te vragen, dacht ik. Maar toen bleek dat een wachtwoord, om die sms-code mee te krijgen, pas na verloop van tijd op papier thuisgestuurd wordt. En het was al laat.” Jan belde daarom toch weer naar het CBR. “Ik kreeg een bankrekeningnummer en als je betaling is ontvangen, sturen ze je zo’n formulier op. En ja hoor. Grote envelop, aangetekend. Ik heb ‘m.”
“Het gaat nu wel lukken. Volgende week heb ik een afspraak met de arts en ik ben bij de apotheek geweest voor een urinecontainer. GRATIS af te halen stond er in grote letters. Maar toen ik er zonder portemonnee stond, bleek het 1,40 euro te kosten. Wat een gedoe. Ik was woest hoor, maar voor mij was het klaar. Mijn dochter vond dat ik even aan de bel moest trekken, want er zijn genoeg mensen van mijn leeftijd die hierin vastlopen.”
Arjan Widlak is directeur en onderzoeker bij Stichting Kafkabrigade, een organisatie die onnodige bureaucratie opspoort en oplost. Arjan publiceert regelmatig over de impact van informatietechnologie op het openbaar bestuur.
Deze bijdrage is eerder (10 november 2018) geplaatst in Het Financieele Dagblad
