Vluchten voor registratie kan niet meer

Nederlanders zijn niet zo enthousiast over bestanden waarin gegevens over hun doen en laten worden opgenomen. Het trauma van de Tweede Wereldoorlog geeft nog steeds basis aan de angst voor het in foute handen vallen van informatie die tegen de bevolking kan worden ingezet. Zo ging het landelijke elektronische patiëntendossier jammerlijk ten onder en hebben we nog steeds geen breed inzetbaar veilig instrument voor digitale authenticatie en identificatie. Natuurlijk snappen we de principiële discussie. Maar het is geen houdbaar standpunt meer in een tijd waarin iedereen zoveel sporen in de digitale wereld achterlaat dat ontkennen van je bestaan en vluchten zonder herleidbaar te zijn niet meer denkbaar is. Big Brother is al lang onder ons en vluchten voor registratie kan niet meer. Deze ontwikkelingen vragen wel om regelgeving en dat gaat Nederland te boven.

Internationaal terrorisme neemt inmiddels zodanige vormen aan dat we er met zijn allen knap last van hebben dat we geen betrouwbare registraties hebben van wie zich ophouden in Europese landen. Ik vraag me af of het niet tijd wordt dat we een draai maken naar een Europese oplossing voor eenduidige digitale identificatiemiddelen. En een verplichte digitale registratie van iedereen op Europees grondgebied voor alle nationaliteiten die daar verblijven. In deze tijd dringt het beeld van de volkstelling ten tijde van de geboorte van Jezus zich op. Dat moet tegenwoordig anders kunnen.
We hebben het afgelopen jaar grote stromen vluchtelingen op drift gezien die veiligheid zoeken in Europa. We hebben moeite die op te vangen en de verdelingsvraagstukken beginnen al met de vraag: met wie hebben we te maken? Nu hebben de mensen best vaak papieren bij zich waaruit blijkt wie zij zijn en welke nationaliteit zij hebben. Ze hebben ook meestal een mobiele telefoon en onderhouden via sociale media nauwe contacten. We hebben eigenlijk een registratie nodig die voor deze mensen betekent dat zij toestemmen in het delen van informatie met Europese instanties over hun achtergrond, verblijfplaats, maatschappelijke participatie en plannen voor de toekomst.

De uitvoering van die registratie is gebaat bij een goede procedure aan de Europese grenzen. Een systeem waarbij mensen elementaire gegevens afgeven om digitaal vast te leggen zodat men snel en adequaat mensen kan identificeren. De huidige stand der techniek maakt een Europees registratiesysteem met een decentrale uitvoering doenlijk. De gemeenten hebben er belang bij, want zij voeren de internationale afspraken uit en moeten zorgen voor opvang, woningen, onderwijs, zorg en werk.
Vluchten voor registratie is niet meer van deze tijd; het benutten van informatie die mensen ook nog zelf kunnen bijhouden is een koers die we moeten inzetten. Informatie krijgen en geven is een recht en een plicht van elk mens in Europa.