Waarom doen we het nou niet?

Er zijn van die toepassingen die met behulp van ICT een geweldige vereenvoudiging van het leven tot gevolg kunnen hebben. Het is allemaal al uitgerekend en iedereen weet het en toch doen we het niet. Er zijn altijd wel dingen te verzinnen waarom het niet moet.

We kennen allemaal het voorbeeld van de stemcomputer. We hebben net weer verkiezingen gehad en wat een geklungel was het weer. Je moet op de kleuterschool wel heel erg goed in vouwen geweest zijn om het formulier zodanig op te vouwen dat het in de gleuf van de bus kan. Ja, het klopt. Er is met een stemcomputer te rommelen. Als je een ontvanger in elkaar fabriekt en je parkeert je auto dicht genoeg bij het stemlokaal en je laat iemand ‘proefstemmen’ om te kalibreren, dan kan je als je handig en hoogopgeleid bent er misschien achter komen wat er gestemd is. Maar we doen net alsof er niet te rommelen valt als er met het potlood gestemd wordt, en dat is niet zo. Een stemcomputer is sneller, makkelijker, goedkoper, groener en ooit komt hij er toch. Waarom doen we dit nou niet?

En dan is er nog een. De elektronische detentie. In 2003 is er een pilot gestart en in 2010 zijn we daar weer mee opgehouden. De kosten van de enkelband-gevangenis zijn rond de zestig euro per dag, die van een echte opsluiting meer dan drie keer zo hoog. En toch doen we het niet. Miljoenen liggen voor het op rapen. Bovendien zijn er mogelijkheden om gedetineerden door te laten werken omdat het mogelijk is om bijvoorbeeld de detentie te beperken tot het woonhuis en de werkplaats. Dan voorkom je dat een gestrafte ook nog zijn baan verliest en later een beroep op WW of bijstand doet. Tegenstanders denken dat dit soort detentie een poel van gezelligheid is omdat je lekker met een biertje thuis voor de buis op de bank kan hangen, en dat drie maanden lang. Zo is dat niet. Natuurlijk kan het niet voor alle gestraften. Er zijn zeker veroordeelden die langdurig uit de samenleving moeten worden verwijderd. Maar er zijn veel mensen die wel gestraft kunnen worden met een goede ICT-toepassing.

De Kafkabrigade is mede-initiatiefnemer van 20×20.nl. Het zijn twintig heel beknopte voorstellen om twintig procent betere prestaties te leveren met twintig procent minder kosten. Inmiddels hebben de onderhandelaars over een nieuw kabinet de voorstellen met veel dank in ontvangst genomen. En ook hier zitten schitterende voorbeelden bij van hoe we geld kunnen overhouden door ICT te gebruiken. Bijvoorbeeld door de integratie van Burgerlijke Stand en GBA. Dat zou honderd miljoen per jaar schelen. Als de overheid het geven en vragen van (papieren) bewijsstukken zou vervangen door register-inzage of digikoppeling, ontlast dat burger en bedrijf en bespaart ons land 1 miljard. Een algemene digitale postvoorziening in Nederland kan de digitale economie een impuls geven en meer dan vijfhonderd miljoen besparen. En voor iedereen die denkt dat er te rommelen valt met e-mail is er Copyconfirm.

Waarom doen we het nou niet? Mijn huisarts geeft mij het antwoord. Hoewel je tegenwoordig bij de kapper, het theater, het vliegtuig, de garage en waar al niet, digitaal een afspraak kunt maken, kan dat bij mijn huisarts niet. Allerhande dienstverleners zenden je mail om je op de hoogte te brengen van een rentewijziging, of van je energie verbruik, of van de ontwikkeling van de griep in Nederland, maar mijn huisarts weigert om mij een mailtje te sturen met de uitslag van het bloedonderzoek.

En waarom weigert mijn huisarts dat? Omdat we dat tot nu toe nog nooit zo gedaan hebben. Omdat de privacy dan misschien wel niet goed zit. Omdat het geld kost om een computer aan te schaffen die dat kan. Omdat de verzekering het niet vergoedt. Omdat het niet in de functieomschrijving van de assistente staat. Omdat de huisarts denkt dat het haar gegevens zijn in plaats van de mijne. Omdat de huisarts dat in haar opleiding helemaal niet gehad heeft. Omdat gedacht wordt dat patiënten te dom zijn om het mailtje te begrijpen. Omdat het makkelijker is om iets niet te doen dan om iets wel te doen.
En toch moet het.

PS.
Wie weet overigens een huisarts die wel bereid is om digitaal te communiceren met patiënten?