Online lessen volgen: mogelijk betekent dat ook dat nieuwe software wordt gebruikt. Hoe ga je dan om met de AVG?
Je leest de laatste dagen regelmatig dat leveranciers van leertechnologie hun software (tijdelijk) gratis beschikbaar stellen. Dat betekent echter niet dat je die software zo maar mag gebruiken.
Arnoud Engelfriet heeft een paar dagen geleden de blogpost Nee, het coronavirus is geen ontheffing voor de AVG geschreven. Zijn bijdrage gaat met name over het gebruik van software waarmee een werkgever thuiswerkers kan monitoren. Maar de boodschap is helder: de AVG is nog steeds van toepassing.
Dat betekent dat onderwijsinstellingen en bedrijven die nu online leren willen toepassen, en nog niet over passende applicaties beschikken, nog steeds een verwerkersovereenkomst moeten afsluiten met de leverancier van de software waarin staat hoe omgegaan wordt met persoonsgegevens. Ook moet je aangeven hoe jij zelf met deze data omgaat (en waarom). Dat is niet onoverkomelijk, maar wel belangrijk. Een voordeel is dat veel applicaties ook gehost worden door bedrijven in Europa, waarbij data in ieder geval op servers in de EU worden bewaard.
Het lijkt me echter sowieso bijna niet te doen om nieuwe applicaties op korte termijn te implementeren. Dit is ook afhankelijk van de schaalgrootte een organisatie. Een klein trainingsbureau kan dat makkelijker doen dan een mbo-instelling.
Verder moet je er rekening mee houden dat je alles wat er in die applicaties gebeurt, kwijt raakt. Tenzij je besluit om die applicatie ook te gebruiken nadat het Coronavirus is uitgewoed.
Organisaties kunnen daarom maar het beste roeien met de riemen die ze hebben. Dus gebruik maken van de leertechnologieën waar zij al over beschikken. En ‘straks’ meer fundamenteel nadenken over een strategie rond blended en online learning, inclusief de leertechnologieën en vooral learning design en didactiek die daarbij horen.
Wilfred Rubens is zelfstandig en onafhankelijk adviseur, projectleider, blogger en docent
Deze bijdrage is eerder verschenen op de website van Wilfred Rubens
Organisaties – (semi-)overheden én bedrijfsleven – die jarenlang hun crisismanagement en risicomanagement hebben verwaarloosd worden nu snel en hardhandig geconfronteerd met de consequenties daarvan.
Kenmerkend daarvoor is dat men nu tijdens de verwerkelijkte crisis gedwongen wordt tot suboptimale beslissingen en maatregelen.
Licentiemanagement en AVG zijn dan slechts bijzakelijk.
Als positief effect – of ‘kans’ in risicotermen – kan worden gezien dat onderwerpen als telewerken, teleleren, teleconferencing, thuiswerken en arbeidsduurverkorting, die decennialang ondergeschoven kindjes waren nu plotseling hernieuwde belangstelling genieten.
Weliswaar dus met het suboptimale effect dat men maar moeizaam tot realisatie van maatregelen komt.
Interessant wordt echter of men ná afloop van de crisis de betreffende maatregelen in stand houdt, hetzij vanwege de ervaren voordelen, hetzij daartoe gedrongen door de werknemers.