Hoe moeilijk kan het zijn om een goede elektronische handtekening te bedenken? Als je de gebruiker op zijn wenken bedient, is het een eenvoudige stap.
Een zegening zou het moeten zijn, de handtekening. Los van het feit dat beleidsmakers stoïcijns de term elektronisch blijven gebruiken (menigeen denkt aan een schakelbord op de middelbare school), breekt een leger ambtenaren al jaren het hoofd over deze variant van de handtekening. Ik reken maar even niet voor wat dat aan belastinggeld kost.
Toen Jobs eind vorige eeuw zag dat de muziekindustrie niet inspeelde op de digitale behoeftes van de klant, kreeg hij te maken met platenbazen. Iedere platenbaas had zo zijn eigen oplossing of bezwaar, anders zouden het tenslotte geen bazen zijn. Hij was het uiteindelijk zat en creëerde iTunes, voor 99 dollarcent per nummer. De rest is geschiedenis. Daarmee verdween het idee van een lappendeken aan diensten, waarbij ieder label zijn eigen muziek aanbiedt, gelukkig in de prullenmand.
Toch weet de overheid proppen uit de prullenmand steeds weer open te vouwen, om er alsnog iets ingewikkelds van te maken. Sterker nog, de overheid ziet vaak niets anders dan de prop. Het gaat over de gekwalificeerde handtekening, certificaten en ander technisch geneuzel waar de gebruiker geen boodschap aan heeft. Volgens oud-Nederlandse traditie vindt iedereen er inmiddels wat van, want het moet wel een breed gedragen consensus zijn.
Nou nee dus. Dat kwartje viel toen ik laatst een private offerte mocht ondertekenen die per email verzonden was. Ik klik op een groene knop in een PDF, krijg een scherm waar ik met mijn muis een handtekening zet en klaar was kees. In totale shock bleef ik staren naar mijn beeldscherm: Kan het zo eenvoudig zijn? Ja. Zo eenvoudig kan het zijn. Conclusie: consensus is niet nodig als je de gebruiker op zijn wenken bedient. Want dan stelt niemand beslissingen im frage.
Dus kameraden, wat gaan we doen met die handtekening? Nog een paar jaar wachten tot iedereen er zijn plasje over heeft gedaan? Om er vervolgens achter te komen dat Brussel toch weer een nieuwe richtlijn heeft? Of kiezen we voor een uniforme oplossing, die het bedrijfsleven schijnbaar al heeft: Een klik en een krabbel? Gaan we die gebruiker toch nog blij maken. Einstein zei niet voor niets: “If you can’t explain it simply, you don’t understand it well enough”.
Er is inderdaad al erg veel geschreven over de ‘digitale’ handtekening. In gemeenteland hebben we veel producten/processen die naar mijn idee nu niet heel erg spannend zijn. Waarom vragen we dan al die waarborgen in de digitale wereld daar waar we decennia lang de handgeschreven oftewel ‘natte’ handtekening nooit gecontroleerd hebben? Hoe vaak vragen we in de analoge wereld bijvoorbeeld aan een aanvrager om een kopie van zijn legitimatiebewijs mee te sturen om zo zijn handtekening te kunnen controleren?
Inderdaad! Aangezien iemand anders dit stuk direct naar de Gemeente Den Helder stuurde schijnbaar (ook) een heikel punt in gemeenteland. Weer een voorbeeld van hoe we onze eigen problemen creëren. Een collega wees mij bovendien net op het tekenen voor pakketjes, ook al jaren een krabbel op een digitaal schermpje…
DigiD is veiliger dan natte en de meeste digitale handtekeningen en is al jaren te gebruiken (zie de Belastingdienst). Ik had er zelfs al best mee willen stemmen (maar dat is een andere discussie waarbij je je dan weer afvraagt hoe het kan dat we nog steeds met een rood potlood zitten).
Hoi Ad, ik vraag me ook af waarom we nog niet digitaal kunnen stemmen. Maar volgens mij moet er nog heel wat water door de Maas voordat mensen daar vertrouwen in hebben. Alhoewel die Nedap computers in het verleden ook niet foutloos zijn gebleken.
DigiD is niet slecht, al is het activeren of onthouden voor sommige mensen al een brug te ver. En ik hoor geluiden dat het in het nieuwe Idensys-stelsel DigiD meer op eHerkenning gaat lijken: Niet bepaald een prijswinnend systeem als het gaat om gebruiksvriendelijkheid.
Goedemiddag,
Het is makkelijker en eenvoudiger gedacht en gezegd, dan de toepassing in de praktijk. Daarnaast denkt Europa daar anders over en dan komt vervolgens wet en regelgeving/Burgerlijke Wetboek/NEN normen/Juridische aspecten om de hoek kijken, maar aan de andere kant zijn er 3 type elektronische handtekening/digitale ondertekening nl”:
1. De gewone elektronische handtekening;
2. De geavanceerde elektronische handtekening;
3. De gekwalificeerde elektronische handtekening.
Per type kun je kiezen voor welke soort documenten je het wilt gebruiken/toepassen.
Het ministerie van EZ is bezig om te onderzoeken in hoeverre we dit “probleem” voor het hele Kerndepartement kunnen oplossen om het mogelijk te maken dat ook bewindspersonen papierloos kunnen ondertekenen en dat het document rechtsgeldig is als het gaat om formele documenten/informatie, maar ook nogmaals voor welk soort documenten het gaat en welke type EHT daarvoor nodig is.
Hoi Roy. Zo spreek je elkaar in de wandelgangen, zo spreek je elkaar hier :) Ik denk niet dat de toepassing lastiger is dan de definitie. Als je het juridisch aanvliegt misschien wel. Voorts lijken mij de klanten van de overheid belangrijker dan haar bewindspersonen.
Hai Seger,
Ja, jij bij TenderNed en ik bij DB/DI.
Dat maakt het juist in de praktijk lastiger, het juridische aspect. Zoals je zelf weet, kan een elektronische handtekening op allerlei manieren worden “vervalst” en dan is fraude plegen “een fluitje” van een cent! Het beperkt zich niet alleen tot de klanten van de overheid, maar ook de totale populatie heeft in de toekomst te maken het elektronisch verkeer, waar heel veel formele zaken op afstand zullen worden afgehandeld, waarbij dan een elektronische handtekening een prominente rol in gaat spelen en ja Juridisch helemaal als het gaat om formele documenten, maar ook om documenten waarbij de financiële gevolgen groot kunnen zijn, als ik bijv.: jou elektronische handtekening tijdens de transitie kan onderscheppen en kwaadwillend wil zijn, als klant/burger in welke hoedanigheid dan ook :) !!!