Met de afronding van het programma i-NUP in zicht is het voor mij belangrijk om de in gang gezette ‘beweging’ te borgen. Over welke beweging heb ik het dan?
Met de afronding van het programma i-NUP in zicht is het voor mij belangrijk om de in gang gezette ‘beweging’ te borgen. Over welke beweging heb ik het dan?
Voor NUP hadden we de tijd van ‘duizend bloemen bloeien’. Met de komst van NUP is een duidelijke prioritering aangebracht, die in i-NUP nog eens is aangescherpt . Meer beleidsmatige focus was een eerste stap, maar uiteindelijk moest de informatieuitwisseling in de praktijk ook werken. Dat was het doel van i-NUP. We waren kritisch op de infrastructuur die we met elkaar wilden gebruiken. Daarvoor zijn door Operatie NUP onder meer impactanalyses georganiseerd om vast te stellen of alle randvoorwaarden aanwezig waren om de bouwstenen van het i-NUP tijdig en succesvol te kunnen implementeren. Ook hebben we het gebruikersperspectief beter ingebracht bij de doorontwikkeling van de bouwstenen, zowel door in de aansturing als bij de ontwikkelprojecten zelf de gebruikers te betrekken. We dwongen onszelf daarbij om niet geïsoleerd naar ICT-voorzieningen te kijken, maar naar het totaal. Ik denk dat we erin geslaagd zijn om dat te realiseren: kijken naar de keten, zorgen dat het werkt.
Nu de basisfunctionaliteit van de verschillende i-NUP bouwstenen staat, gaan we een nieuwe fase in en kunnen BZK en de andere beleidsdepartementen een stapje terug doen. Zij hoeven niet meer de aanjagersrol te vervullen om het geheel te laten werken. Dat is een rol die nu meer past bij de eigenaren van het primaire proces. Dat zijn de gemeenten, de provincies en de grote uitvoeringsorganisaties, waar ook de baten van het gebruik vallen. Zij zullen de ketens verder vorm moeten geven.
Verbinding
De waarde en de waardecreatie van i-NUP die ik graag door zou willen geven aan het ‘post-i-NUP-tijdperk’ is dat het netwerk georganiseerd en verbonden blijft. Dat we niet terugvallen in losse schakels waar iedereen alleen acteert vanuit zijn eigen belang. Voorwaarde daarvoor is dat partijen zelf het netwerk met hun buren gaan organiseren. Dat is ook het spannende aan de transitie die we met elkaar door gaan maken. We komen in een fase waarin je vertrouwen moet hebben dat individuele partijen zelf die verbindingen gaan leggen. Ik denk dat het voor de beleidsdepartementen van het eerste uur, die eerst aanjager waren, best moeilijk zal zijn om los te laten en vertrouwen te geven. Dat betekent niet dat het niet de goede weg is. Uitvoerders en vakdepartementen zullen in de keten hun rol gaan nemen.
Zaaien en oogsten
In de afgelopen jaren hebben we met i-NUP een basis gelegd in de infrastructurele zin, met de talrijke voorzieningen die zijn gebouwd. Maar er is dus óók een basis gelegd hoe je met elkaar in een netwerk of in een keten samenwerkt en zorgt dat die keten tot uitvoering komt. Dat laatste beschouw ik als een enorme winst, want het gaat wel over het inrichten van nieuwe ketens en werkprocessen. Het feit dat we daarmee de afgelopen jaren een aantal positieve ervaringen hebben opgedaan, maakt dat ik graag dat vertrouwen geef aan partijen om het zelf in de nieuwe context met elkaar te regelen. Wat daarbij gaat helpen zijn de grote politieke thema’s. Wil je dat de decentralisaties of met de aanstaande Omgevingswet succesvol zijn, dan móet je wel samenwerken.
Na i-NUP, waarin we de tijd hebben gehad om te komen tot die dubbele basis van voorzieningen en samenwerking, komen we nu in een fase waarin we kunnen oogsten. Ik vergelijk het wel eens met een boer die gaat oogsten. Nog voordat de boer gaat oogsten moet hij alweer nadenken over het zaaigoed voor een volgend seizoen. Spitten, zaaien, oogsten, de kwaliteit van het gewas vergroten, zorgen voor goede gronden, enzovoorts. En dat geldt hier ook…
