Zien en snappen wat er gebeurt, blijvend om je heen kijken en daar dan vervolgens snel en lenig op inspelen. Dus niet schoksgewijs – eens in de vijf/zes jaar een formele reorganisatie –, maar organisch.
Het blijft natuurlijk lastig om de toekomst te voorspellen. Mooi voorbeeld in dat verband is de situatie die zich voordeed rondom Prinsjesdag in 2008. Een glunderende minister van Financiën gaf de vaderlandse pers inzage in zijn zonnige rijksbegroting. Na het ‘zuur’ van de afgelopen jaren zou het ‘zoet’ dan eindelijk binnen handbereik liggen. Hoezee.
Maar een paar dagen later dreef de eerste gifwolk al binnen: de Amerikaanse zakenbank Lehman Brothers viel om. En nog geen drie weken later nationaliseerde diezelfde minister van Financiën noodgedwongen een groot deel van Fortis inclusief ABN Amro. Om vervolgens niet lang daarna met diverse andere financiële instellingen (ING, Aegon, SNS) indringende gesprekken te voeren over heftige vormen van staatssteun.
Tsja. Maar desondanks kun je wel bepaalde trends ontdekken. En die doortrekken naar de toekomst. Lerend van onze eigen geschiedenis dus. Zoals veranderexpert Jaap Boonstra dat noemt: ‘veranderen begint met stilstaan’. En in dat kader vind ik het interessant dat om te horen dat verschillende managementgoeroes beweren dat er de komende vijf jaar meer gaat veranderen dan dat er in de afgelopen twintig jaar is gebeurd. Zij voorspellen dat ontwikkelingen in de sfeer van technologie, stijgende emancipatieniveaus, verdere versplintering van klantbehoeftes en een snel platter wordende wereld verantwoordelijk zijn voor een voortdurend toenemende snelheid van economische verandering.
Bedrijfsvoordelen en verdienmodellen komen en gaan steeds sneller: steeds meer kansen voor welvaartsgroei, maar ook steeds meer risico’s voor welvaartsbehoud. En de verwachting is dat deze versnellingstrend zich in de komende twee decennia nog eens verder zal gaan verdubbelen! Middels een soort van multiplier. Waarmee men een jaarlijkse toename van maar liefst 50 procent voorspelt van de snelheid van technologische vernieuwing. En de bijbehorende hoeveelheid innovaties natuurlijk! En niet alleen het aantal patenten en de daaruit voortvloeiende innovaties stijgt, ook de snelheid waarmee consumenten deze innovaties omarmen wordt voortdurend groter.
Gezwets? Dacht het niet. Want vergde de acceptatie van het stoomschip nog meer dan een eeuw, internet veranderde de wereld in minder dan een decennium. En recent hebben Apple en Facebook een revolutie ontketend in minder dan vijf jaar tijd!
En dit alles wordt onderstreept door de Wet van Moore. De wet van wie zult u zeggen? We hebben het over de grondlegger van computerchipbouwer Intel: Gordon Moore. Hij voorspelde de wetmatigheid in de digitale vooruitgang: iedere achttien maanden is er een nieuwe chip die het aantal verbindingen verdubbelt. Deze zogenaamde ‘wet van Moore’ bepaalt al veertig jaar lang het tempo waarin technologische ontwikkelingen zich voltrekken. En experts beweren dat deze wet in de komende vijftien jaar onverminderd van kracht zal blijven. Dat zou betekenen dat we over vijftien jaar minstens 2.048 keer meer digitale power hebben dan vandaag de dag…
Maar wat betekent dat dan allemaal? In goed Nederlands: ‘agility’. Vrij vertaald: behendigheid, lenigheid. Zien en snappen wat er gebeurt, blijvend om je heen kijken en daar dan vervolgens snel en lenig op inspelen. Dus niet schoksgewijs – eens in de vijf/zes jaar een formele reorganisatie –, maar organisch. Flexibel. Gestuurd door waarden, samenwerking, heldere doelen, vertrouwen en verbinding. Met passie. En dus niet meer vanuit een starre structuur met bijbehorend top-down organogram. Maar vloeiender. Met andere en wisselende samenwerkingsvormen. Horizontaal. Die we snel weten te operationaliseren.
Georganiseerd rondom een concreet vraagstuk. Over de grenzen van afzonderlijke organisaties heen. In co-creatie met gebruikers of stakeholders. Waarbij je die interactie-economie omarmt. Lift dus mee op die nieuwe samenwerkingsvormen van open innovatie en alliantievorming. En zo vreselijk nieuw is dat helemaal niet: eind vorige eeuw werd er in dat kader al uitgebreid gesproken over de opkomst van netwerkbedrijven! En zwermbewegingen. Waar wachten we nog op? En avant!
