Kudtcookiewet

Dat is de eerste regel die men bij GeenStijl.nl te zien krijgt, als geprobeerd wordt de site op te komen. Hoewel Geenstijl niet bekend staat om subtiele berichtgeving, kunnen we met gerust hart stellen dat deze woordkeuze bij een groot deel in de onderbuik leeft.

Want hoe zat het ook alweer? In 2012 kwam de cookiewet, want de privacy van internetgebruikers moest beschermd worden. Moeder Europa zou dat varkentje wel even wassen, en beleidsambtenaren uit Brussel ploften tevreden op de bank: zij hadden toch maar even de privacy van Europa ’s inwoners veilig gesteld.

Maar zoals dat vrijwel altijd gaat: beleid heeft geen idee hoe de uitvoering werkt. Net als bij de aanbestedingsregels beten Nederlandse ambtenaren zich stuk in de stapels papier, en dan vooral de interpretatie van al die kaders. Daarvoor geldt bovendien: u moet het minimum doen, en zet naar hartenlust nationale koppen op. Terwijl iedereen weet: in de leukste restaurants valt het minst te kiezen.

Inmiddels heeft heel Nederland RSI na de zoveelste cookiemelding. Sommige sites hebben hilarische teksten in hun meldingen, die het beeld van een falende overheid bij uitstek bevestigen. Niet dat iemand in Den Haag daar wakker van ligt: de gemiddelde bestuurder vergadert veel vaker dan dat hij of zij surft. Laat staan rondloopt op de werkvloer.

In 2015 werd nog een verbeten poging gedaan om de schade te beperken: cookiemeldingen hoefden niet meer voor analytische cookies – maar de miljoenen waren al ruimschoots verbrand. Niemand wist bovendien nog waar nu wel en geen melding voor getoond moest worden. En nu, eind 2016, geeft ook regelwaakhond Actal toe: het werkt niet. Dat we daar 4 jaar en 129 miljoen voor nodig gehad hebben, vind ik niets anders dan diep triest.