Groots en meeslepend is heel erg 2023
Het jaar 2024 is begonnen en ik wil dolgraag dat mijn eerste blog van het jaar groots en meeslepend is. Maar ik doe het niet. Want het is allemaal al gedaan en het levert zo weinig op. In plaats van een groots en meeslepend blog krijgt u een bescheiden alinea over mijn persoonlijke voornemens voor 2024.
Ik zou kunnen schrijven over de geopolitieke situatie in de wereld. Over de uitzichtloze oorlogen tussen Israël en Hamas en tussen Oekraïne en Rusland. En over de verdubbeling van het aantal conflicten in de wereld sinds 2000. Of over het feit dat de machtsblokken China, Amerika en Europa steeds verder van elkaar verwijderd raken zodat de wereldhandel in 2023 zelfs trager groeide dan de wereldeconomie. (En hoewel ons naar binnen gekeerde land de globalisering beu is, gaat deze trend helaas wel ten koste van de binnenlandse welvaart.)
Ook zou ik kunnen schrijven over de klimaatverandering die wereldwijd tot weersextremen leidde, van megahitte tot regenrecords. Naast bosbranden en overstromingen zorgde noodweer in de vorm van zomerhagelbuien en superstormen als Poly en Pia voor veel schade. Helemaal hopeloos is het overigens niet want twee wapenfeiten kunnen voor een positieve spiraal zorgen: terwijl 198 landen via het klimaatakkoord van Dubai tekenden voor een ‘transitie weg van fossiele brandstoffen’, groeit de productie van hernieuwbare energie explosief, hetgeen uiteindelijk gaat lijden tot gratis groene stroom en dus minder CO2-uitstoot.
Natuurlijk zou ik kunnen schrijven over de impact van digitale technologie op onze samenleving en het menselijk gedrag. Over de mogelijkheden van data bij het ontwerpen en uitvoeren van beleid. Uiteraard zou ik dan ook even wijzen op het gevaar van massasurveillance door overheden, machtsconcentratie bij Big Techbedrijven en sociale mediaverslaving onder kinderen. Bijzondere aandacht zou ik hebben voor de duizelingwekkende AI-doorbraken die in 2024 zullen zorgen voor nieuwe manieren van online zoeken en online shoppen. En mogelijk ook voor creaties die niet creatief zijn; voor presentaties die geen prestatie zijn; of voor persoonlijke assistenten die onpersoonlijk zijn.
Misschien zou ik wel moeten schrijven over de politiek. Over de radicaal-rechtse verkiezingsuitslag van 22 november die je enerzijds kan zien als een plotse aardschok en anderzijds als een latente onderstroom. En over de rechtsstaat die misschien abstract maar zeker fundamenteel is en waarover je nooit mag onderhandelen. Ik zou het dan ook willen hebben over het in heel Europa opkomende populisme, dat de middenpartijen -die zelf onvoldoende perspectief en performance boden- in het defensief dringt met schande spreken, schuld geven en simpele oplossingen.
Fijntjes zou ik dan wijzen op het feit dat het maar zeer de vraag is of PVV, VVD, NSC en BBB de grote hoofdpijndossiers wel in goede banen kunnen leiden. Want hoe kun je honderdduizenden woningen bouwen als je wegkijkt van het stikstofprobleem? Hoe kun je het personeelstekort en de vergrijzing aan zonder arbeidsmigranten in het Westland of de zorgsector? En waarom zou je het eigen risico afschaffen als de zorg daar niet eerlijker en beter van wordt? (zolang de zorg niet gericht is op preventie wordt het systeem sowieso niet beter.) Maar vooral: voor wie is die bestaanszekerheid eigenlijk bedoeld als je de grote vermogens onaangetast laat en als euroscepsis en xenofobie zorgen dat al het geld binnen de landsgrenzen moet blijven?
Als ik bij het schrijven van dit blog een gebrek aan inspiratie zou hebben, zou ik kranten, websites, online platforms en sociale media kunnen afstruinen op zoek naar grote verhalen, persoonlijke portretten, bijzondere inkijkjes, spannende reconstructies en scherpe analyses van duiders, commentatoren en columnisten. Ik zou kunnen scrollen naar nieuws over superhelden, zondebokken en sterfgevallen. Ook zou ik me eindeloos kunnen blindstaren op interviews met mediapersoonlijkheden, topsporters, sterrenkoks en bestsellerauteurs over hun successen maar ook hun jeugd, tegenslagen en faalangst. Met als toetje een paar uur ranglijsten, roddels en relletjes tot ik helemaal duizelig en dolgedraaid ben.
Maar ik doe dit allemaal niet. Want het is allemaal al gedaan en het levert zo weinig op. In plaats van een groots en meeslepend blog krijgt u een bescheiden alinea over mijn persoonlijke voornemens voor 2024.
Namelijk dat ik de buitenwereld niet leidend wil laten zijn voor mijn binnenwereld. Dat ik belangrijk boven urgent wil stellen en principes boven populariteit. Dat ik mijn energie wil richten op datgene waar ik invloed op heb. Dat ik langer wil nadenken en langzamer wil reageren. Dat ik eerst probeer te begrijpen alvorens ik zelf begrepen wordt. Dat ik minder wil wijzen naar anderen en kritischer naar mijn eigen aandeel wil kijken. Dat ik wil denken in kleine stapjes en geleidelijke vooruitgang in plaats van grote gebaren en ambitieuze doelen. Dat ik meer analoog wil zijn in het digitale tijdperk en dat ik aandacht geef aan wat veel voor mij betekent. Dat ik keuzes maak die effectief en integer zijn. En dat ik goede gewoontes centraal stel bij de uitvoering van mijn plannen.
Groots en meeslepend is heel erg 2023. Ik wens u een gelukkig 2024.
All politics is local, dus waarom niet creatief en vooral organisatie-overschrijdend inzetten op het oplossen van woningnood, duurzaamheidstransitie en zorg? De top down stovepipe aanpak loslaten. AI, procesmodellering en materiaalontwikkeling zijn ideaal bij een groeiend tekort aan menselijke arbeidskracht. AI kan ingezet worden om data-gedreven beslissingen te maken. Met behulp van machine learning en big data-analyse kunnen patronen en trends worden geïdentificeerd die menselijke analisten over het hoofd zien . In de woningmarkt kan AI helpen bij het voorspellen van ontwikkelingen en het optimaal inzetten van middelen. Procesmodelleringstools kunnen de werking van complexe systemen in kaart brengen en optimaliseren. Dit kan helpen bij het ontwerpen van efficiëntere werkstromen en het identificeren van knelpunten in processen. In de zorg zou dit kunnen betekenen dat patiëntenstromen beter worden gemanaged, waardoor er met minder personeel toch kwalitatieve zorg kan worden geboden. Innovatie in materialen kan bijdragen aan de duurzaamheidstransitie door bijvoorbeeld de ontwikkeling van betere isolatiematerialen of het gebruik van biologisch afbreekbare materialen. Dit kan de druk op natuurlijke bronnen verminderen en helpen bij het realiseren van de klimaatdoelstellingen. Voor infrastructuur zoals wegen en bruggen kan AI helpen bij predictive maintenance, waarbij voorspeld wordt wanneer onderhoud nodig is. Dit maakt het mogelijk om onderhoud efficiënter en kosteneffectiever te plannen en uit te voeren, waardoor minder mankracht nodig is. Je ziet nu al op allerlei gebied hyhride co-robot oplossingen opkomen: inspectie via drones bijvoorbeeld. Een infraroodsensor op een drone kan worden gebruikt om defecte zonnepanelen te identificeren door middel van thermografie. (temperatuurverdeling over de panelen analyseren). Dankzij het automatische vluchtplan vliegt zo’n drone op een optimale hoogte en snelheid om nauwkeurige gegevens te verzamelen. De verzamelde beelden worden softwarematig geanalyseerd, om de temperatuurverschillen op de zonnepanelen te identificeren. Functionerende zonnecellen hebben doorgaans een uniforme temperatuur. Afwijkingen in de temperatuur kunnen duiden op problemen zoals hotspots (gebieden die veel warmer zijn dan de omringende cellen, wat kan wijzen op een defect of een obstakel dat schaduw veroorzaakt) of inactieve cellen (koeler dus waarschijnlijk kapot).
Alle belanghebbenden abonneren zich op de die data, dus de vervanging wordt al ingepland.
Wat verwacht je dan van de politiek? Haal de juridische belemmeringen weg! De voordelen boven traditionele aanpak zijn toch duidelijk? Het is veiliger (inspecteurs hoeven minder te klimmen naar hoge of moeilijk bereikbare plaatsen), het is grondiger (je weet als overheid ook écht dat de inspectie daadwerkelijk is uitgevoerd en niet alleen op papier), het is efficienter (meer voor minder), het is nauwkeuriger (sensoren kunnen problemen detecteren die voor het menselijk oog onzichtbaar zijn) en het is goedkoper. Met dit soort data en AI kun je weer beter automatiseren in de Bouw. AI-gestuurde robots en drones kunnen ingezet worden in de bouw om repetitieve en gevaarlijke taken over te nemen. Dit kan helpen om de bouw van woningen te versnellen en arbeidstekorten aan te pakken en de data zijn ideaal om Collaboratieve Cognitieve Digital Twins te bouwen (niet als dataplatform maar als asset verificatie) Voor de politiek de uitdaging om niet zozeer een analoge mening te hebben over de technologische innovaties zelf, vanuit wensdenken gedreven dossierscoringsdrift, maar om de belemmeringen weg te halen die de integratie van die mogelijkheden bevorderd in bestaande systemen en processen op een manier die waarde toevoegt en duurzaam is. Dus dwing compliance af! Eis dat elke asset een aanwijsbare eigenaar heeft. Bevorder het gebruik van industrie- en datastandaarden. Juist omdat je Trust Ankers nodig hebt voor het kunnen vaststellen van de assurance achter verifieerbare claims. Niet groot en meeslepend, maar klein en pragmatisch. Alles kan ;-)