Corona maakt dat het moeilijke tijden zijn en hoe mooi is het dan als je toch de loftrompet steekt over al je hardwerkende collega's?
De afgelopen zeven blogs die ik heb geschreven hadden vaak een kritische ondertoon. Ofwel over kennis en aanpak ofwel over een proces ofwel hoe iets zeker beter zou kunnen. Dit keer, zo net na de vakantie en nog steeds in een lockdownsituatie, wil ik een loftrompet steken over de mensen met wie ik werk. Gewoon omdat het kan.
In mijn werk als afdelingshoofd ICT en adjunct-directeur in een gemeenschappelijke regeling, heb ik naast de mensen in mijn eigen afdeling ook te maken met de directeur naast mij, de directies uit verschillende gemeenten en het bestuur waarmee we werken.
Allereerst mijn eigen afdeling. Een groep van ongeveer veertig jonge professionals die ik de afgelopen vijf jaar enorm heb zien groeien. Jonge professionals die verantwoording nemen, onvermoeibaar zijn, open communiceren met elkaar en staan voor de klus. Ik zie deze afdeling steeds op een hoger professioneel plan komen. Er wordt gestudeerd, er wordt geleerd en ze helpen elkaar. Ze groeien door en zodoende worden vacatures ingevuld en van onderaf weer opgevuld. Er is ruimte voor mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt, die helpen we ook zich verder te ontwikkelen. Er is een grote diversiteit aan persoonlijkheden, achtergronden en culturen. Maar het belangrijkste is wel: er wordt naast het hard werken veel gelachen en goed samengewerkt. Dit maakt dat niet alleen ik het heel erg naar mijn zin heb, maar vrijwel iedereen. Ik vraag het ze ook en dan krijg ik ook bevestigende antwoorden. De lockdownperiode heeft ons in ieder geval opgeleverd dat klanten ons veel complimenten gaven. Pas toen zagen zij, hoe goed het geregeld is. Dank daarvoor aan mijn hele afdeling. Het mooie van de lockdownperiode was dat dit nieuwe kansen heeft gebracht voor onze afdeling en voor alle gebruikers. Zo is de implementatie van two factor authentication op de werkplek in één klap ook geregeld. Ook de zelfredzaamheid van de gebruikers is in een stroomversnelling geraakt. Mooi om te ervaren.
Vervolgens de directeur van onze organisatie, maar ook de directies van de gemeenten waarvoor we werken: zij geven mij, en dus ons als afdeling, hun vertrouwen. Zij weten hoe hard we werken, maar daar gaat het niet alleen om. Het gaat om het resultaat en dat mag er zeker zijn. Kan het beter: ja, altijd, maar ook dat zien zij. Door het vertrouwen dat er is voelen we ons gesteund en dat helpt ons om alles nog beter te (willen) doen.
Maar ook het bestuur. Met onze zes wethouders overleggen we als directie om de maand. Er is vertrouwen in onze kennis en kunde. Ze weten dat we goed met de financiën omgaan en staan naast ons. Dat hebben we nodig.
En ja, ik heb het vaak anders gezien. Ik prijs mijzelf gelukkig dat dit mijn speelveld is. Als er weer eens een storing is, hetzij veroorzaakt door een leverancier, hetzij door een fout bij ons, dan horen ze dat meteen en we houden iedereen aangehaakt. Ook daarin vertrouwen ze ons.
Deze gemeenschappelijke regeling waarin ICT en Sociale Zaken bij elkaar zitten, heeft inmiddels bewezen een goed model te zijn. Alleen al op ICT-gebied hadden de gemeenten los van elkaar deze professionaliteit nooit kunnen realiseren. Wat mij betreft, terugkijkend op ruim vijf jaar, hebben we een mooie organisatie neergezet qua techniek, qua geld en qua mensen. Best iets om trots op te zijn.
Marlène Geskes is afdelingshoofd ICT bij de IJsselgemeenten
