De intentie is goed, de overheid wil de samenleving beschermen, maar juist de overheid zou zich als eerste aan privacywetgeving moeten houden, stelt Verhoeven. In zijn boek ‘De democratie crasht’, 20 janauri verschenen is, doet hij voorstellen om te voorkomen dat ‘de democratie crasht’: Zo zou er volgens Verhoeven meer tegenspraak georganiseerd moeten worden. De politiek is geneigd snel door te willen met nieuwe wetgeving om instanties als veiligheidsdiensten en politie bevoegdheden te geven om burgers te controleren.
Digitalisering is ook een bedreiging
Kees Verhoeven te gast bij BNR Nieuwsradio | Beeld: still uit video
“De overheid vindt het lastig om tegengesproken te worden.”
Maar ook Kamerleden moeten anders gaan functioneren. De digitale technologie maakt de politiek tot een ‘snelkookpan’. Met alle nieuwe media zijn het ‘functionele druktemakers’ geworden, stelt hij. Dat hij zelf ook tot een van die druktemakers behoorde geeft hij ruiterlijk toe. Het werk in de Tweede Kamer zou wat hem betreft wel wat saaier mogen worden, waarbij politici zich weer in de wetgeving gaan verdiepen.
Tweede Kamerleden zouden hun mobieltjes, laptops en tablets beter achter kunnen laten voordat ze een vergadering in gaan. Ook zou het beter zijn te stoppen met het live uitzenden van Kamerdebatten, zegt Verhoeven in de podcast Betrouwbare Bronnen, aflevering 320: Politieke onmacht in het digitale tijdperk.
Autoriteit Persoonsgegevens
Er moet meer geld naar de Autoriteit Persoonsgegevens volgens Verhoeven. “Als je vijf keer zoveel mensen daar aan het werk kunt zetten dan heb je een grote sterke waakhond die de burger kan beschermen tegen een overheid die doorslaat in haar controledrift.” Hij had daar als eens voor gepleit, vertelt hij in het radioprogramma, maar “de overheid vindt het hel lastig om tegengesproken te worden.”
Dit is een fragment uit The Friday Move met presentator Wilfred Genee en co-host Mischa Blok van 20 januari 2023
Plaats een reactie
U moet ingelogd zijn om een reactie te kunnen plaatsen.
Ik denk dat we zeer voorzichtig moeten zijn wie elke taak heeft in deze. Controle door de overheid is ook iets wat op dit moment door de diverse dossiers die er spelen nogal gevloelig ligt bij de potentiele kiezer. Dus ik analyseer de voor en nadelen van de aanpak maar ben nog aan het broeden op de beste richting…
Enkele potentiële voordelen van de aanpak van Kees Verhoeven zijn:
Betere bescherming van de rechten en privacy van burgers: Door de hoeveelheid gegevens die de overheid kan verzamelen te beperken en het toezicht via de Autoriteit Persoonsgegevens te vergroten, zouden burgers beter beschermd worden tegen mogelijk machtsmisbruik of schending van hun rechten.
Meer verantwoordingsplicht en transparantie: Door meer debat en oppositie aan te moedigen, zou de regering meer verantwoordelijk worden gehouden voor haar acties en zouden burgers beter begrijpen wat er gebeurt.
Meer aandacht voor wetgeving: Door politici aan te moedigen zich meer te richten op het bestuderen van wetgeving, zou er waarschijnlijk een beter begrip zijn van de wetten en regels die van invloed zijn op burgers, wat leidt tot betere besluitvorming.
Enkele mogelijke nadelen van deze aanpak zijn
Minder mogelijkheden om burgers te beschermen: Als overheidsinstanties worden beperkt in hun vermogen om gegevens te verzamelen, kan het voor hen moeilijker worden om potentiële bedreigingen voor burgers te identificeren en te voorkomen.
Minder efficiëntie: Door het gebruik van technologie in de besluitvorming van de overheid te beperken, kan het moeilijker worden om snel te reageren op nieuwe problemen.
Hogere kosten: een verhoging van de financiering van de Autoriteit Persoonsgegevens zou de totale kosten van de overheidsoperaties kunnen verhogen.
Het doel van deze aanpak zou zijn een evenwicht te vinden tussen de bescherming van de rechten en de privacy van de burgers en tegelijkertijd overheidsinstanties in staat te stellen de burgers doeltreffend te beschermen. De Autoriteit Persoonsgegevens zou hierbij een cruciale rol spelen door als waakhond op te treden om ervoor te zorgen dat overheidsinstanties hun grenzen niet overschrijden bij hun inspanningen om burgers te beschermen.